De reis begint.
Blijf op de hoogte en volg lidy
11 April 2022 | Verenigde Staten, Moab
De reis begint.
28 maart
Deze reis begon zoals de vorige, twee jaar geleden naar Hawaii, eindigde; in quarantaine. Destijds om anderen te beschermen, nu om er zeker van te zijn, dat we een negatieve PCR van slechts 24 uur oud konden laten zien. De vlucht werd vervroegd, de uitslag van de PCR was er nog niet, met als gevolg een peperdure sneltest in het hotel opSchiphol. Gelukkig beiden negatief.
De vlucht verliep soepel. De rij voor de douane in San Francisco was eindeloos. Het gaf ons echter wel de tijd om uit te zoeken hoe het openbaar vervoer werkt in SF. Eenmaal buiten hadden we al snel een OV-kaart die je iedere keer kunt upgraden en die geldig is in de gehele ‘BayArea’; de zogenaamde clippercard. Eerst met de BART trein en vervolgens met de bus naar ons logeer adres in Lombardstreet. De bus stopte vlakbij. Snel de bagage gedropt en naar buiten om niet toe te geven aan de jetlag. We verkennen de buurt, eten ergens een heerlijke salade, proosten op onze aankomst en vallen doodmoe om als we weer in het hotel terug keren. We slapen tien uur aan één stuk door.
Na een stevig ontbijt, pastrami sandwiches, verkennen we de volgende dag deze bijzondere stad waar zoveel liedjes over zijn geschreven.We beginnen in onze eigen straat en lopen naar de crookedest street in SF. Steil en met haarspeldbochten die begrensd worden met hortensia’s. Ze bloeien nog niet, maar de natuur is hier verder dan in Nederland. Het frisse groen in de vele parken knalt eruit. We lopen bijna drie uur rond; van Fishermanswarf, waar we de zeeleeuwen ziendie op vlonders liggen te slapen, naar de gezellige Italiaanse wijk met de vele terrasjes. In Chinatown lunchen met een echte noodlesoep. Het lijkt alsof we in één keer in Azië beland zijn. De meeste winkeltjes hebben kraampjes voor de deur waar exot isch fruit en groenten verkocht worden. Heel opvallend zijn de winkels die in onze ogen kitsch verkopen. Enorme beelden van leeuwen, beren, draken en andere veelal mytische wezens.De zon schijnt volop, het is zo’n 25 graden in de luwte. De frisse wind vanaf de oceaan maakt het af en toe koud. Doodop pakken we de bus terug. We eten in een Peruviaans/Japans eettentje waar veel jonge juppen uit SF komen. Leuk om te zien.
De volgende dag nemen we lijn 30 naar het BARTPowellstation. Daar stappen we in de BART trein naarHayward waar onze camper staat. In Hayward brengt lijn 86 ons tot vlak voor de deur vanTravellersautobarn.Het bedrijf heeft een gemoedelijke sfeer ondanks huninternationale karakter. Ze verhuren deze vans ook in Canada, Australië en Nieuw Zeeland. We moeten veel formulieren invullen en ondertekenen. Vervolgens worden we achter een groot beeldscherm gezet om een video met uitleg over de camper te zien. Gelukkig kunnen we onze grote koffers achter laten. We legen onze bagage in de bakken verspreid over de bus enzijn we eindelijk op weg met eigen vervoer en zonder gesleep met bagage.Het eerste wat opvalt, is de drukte op de snelwegen. Tot Sacramentoblijft het verkeer taai vloeibaar.We komen tegen 18.00 uur aan bij onze familie,die we meer dan vijfentwintig jaar niet gezien hebben. We worden begroet met een stevige ‘hug’. Gelukkig is iedereen gevaccineerd en hebben wij onze booster gehad.
Ze wonen erg afgelegen, midden in het heuvelachtige landschap rond Auburn/Grassvalley. Er stroomt een riviertje over het terrein, het frisse groen en de bloesems knallen er uit. Het weer is prachtig. Vreemd om je te realiseren dat hier in deze vredige omgeving coyotes en mountain L ions rond lopen.
2 april
We nemen afscheid van het grootste deel van de familie. Chuck, mijn neef, zullen we nog terug zien bij zijn dochter Caley, die verder naar het zuiden woont.We krijgen een volle mand met hout mee. Via de 49south en de 50east komen we bij Pollokpines en vinden daar een camping aan de rand van een meer. De plekken zijn ruim. Elke plek heeft zijn eigen vuurplaats, barbecue en picknick tafel. De wandeling langs een deel van het meer leidt ons door een woud van dikke naaldbomen. We zitten op 1500 meter hoogte en ’s avonds koelt het behoorlijk af tot 5 graden. Het kampvuur zorgt voor warmte. ’s Ochtends zijn de sintels nog heet. Ik sprokkel hout, dat mag hier, en drink koffie bij een knisperend vuurtje.
3 april
Terug naar de 50. Via deLutherpas naar de 89. In de verte beneden in het dal zien we Lake Tahoe liggen. We zien de verstrekkende gevolgen van de enorme bosbranden die hier gewoed hebben. Soms staat er een ongeschonden huis tussen de zwartgeblakerde stammen. Eigenaren hebben erg hun best gedaan om hun huis nat te houden. Hoger en hoger gaan we, tot zo’n 3000 meter. De weg is vrij gemaakt, langs de kant ligt een dik pak sneeuw. De weg slingert naar beneden om vervolgens weer te stijgen. Opnieuw een pas, de Monitor pas. Gelukkig zijn hier geen bosbranden geweest, het is prachtig groen. Uiteindelijk zijn we Sierra’s over en denderen omlaag de droogte in.
We pauzeren bijMonolake, een meer dat een dramatische daling van de waterspiegel heeft ondergaan door de grote waterbehoefte inZuid-Californië.Prachtige kalkformaties rijzen uit het water omhoog. Ze glinsteren in de zon.We stoppen vlak voorBishop, een regionaal centrum in dit lege gebied.MilpondsCampgroundheeft een heerlijke douche. Het is hier al veel warmer en dat voelt zeker goed.
4 april
We slaan voorraden in voor onze tocht doorDeathValley. Via de 190 rijden we over dePanamintRange rijden we het begin van de vallei in. Adembenemende vergezichten ontvouwen zich voor onze ogen. Alle kleurtinten van grijs, bruin en rood veranderen bij elke bocht.Bij de ingang van het park koppen we een jaarpas voor de NationalParcsin de VS. Deze kost $80,00. Eenmalige toegang kost $30,00, die jaarpas hebben we er snel uit.Tegen 17.00 uur arriveren in he tmiddelpunt van Deathvalley,FrurnaceCreekCampground. De plek doet zijn naam eer aan. Het is over dag 38 graden en ’s nachts 20 graden. Alle eetbare spullen moeten in de bus, vanwege de rondlopende Coyotes.
wordt vervolgd.
-
13 April 2022 - 20:41
Wim:
Mooi gedaan Lidy -
13 April 2022 - 21:13
Ingrid Te Marvelde:
Een mooi begin van jullie geweldige trip.
Wat bijzonder om je familie naar lange tijd weer te ontmoeten.
Mooie foto’s -
13 April 2022 - 22:22
Jan Hendrikse:
Bedankt Lidy, voor het gezellige en sfeervolle verslag. De reisjes die ik in het westen van de VS heb gemaakt, komen weer helemaal terug als ''sweet memories''. -
13 April 2022 - 22:49
Paulien:
Leuk om het begin van jullie trip te lezen en jullie zo weer te volgen, mooi geschreven Lidy. Geniet ervan samen! -
14 April 2022 - 11:10
Marianne Mulders:
Gezellig weer de verslagen. Altijd leuk om te lezen en Wij stonden bij Monolake 29 jaar geleden met 2 heel kleine kinderen en onze vader Leo. Prachtig daar -
14 April 2022 - 20:44
Sietske En Geert Jan:
Ahh Willem, Lidy wat mooi weer, het plezier spat er van af- Houwen zo -
15 April 2022 - 09:32
Gini En Jan:
Wat leuk, Lidy en Wim om jullie reisverslag te lezen. Je wordt er reislustig van als je de foto’s ziet en het sfeervolle verhaal leest. Heerlijk. Enjoy -
15 April 2022 - 14:28
Bram.:
Leuk om te lezen!
Bram. -
15 April 2022 - 17:51
Elma:
Wat een mooi begin van jullie vakantie. Gelijk al veel mooie indrukken waar wij in meegenomen worden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
