Oost Java, op bezoek bij Clint
Blijf op de hoogte en volg lidy
17 Juli 2018 | Indonesië, Soerabaja
Guesthouse en vulkaan Kawah Ijen
Het is zover; we gaan weer op reis, dit keer naar Indonesië waar we Oost Java, de Wakatobi eilandengroep en Bali zullen bezoeken.
De heenreis verloopt voorspoedig, zelfs de NS heeft geen vertraging. We kunnen meteen inchecken voor de vlucht naar Denpassar (Bali). Het eerste deel van de vlucht, die zes uur duurt, gaat via Dubai en is niet helemaal vol geboekt. We hebben samen de beschikking over drie stoelen. In Dubai, na een korte stop, gaat een forse lange man naast ons zitten aan het gangpad. Het vliegtuig zit helemaal vol. Vlak voor de start staat hij echter op en komt niet meer terug. Hopelijk heeft hij een plek met meer beenruimte gevonden. Weer hebben we lekker de ruimte en kunnen we opstaan zonder iemand lastig te vallen. We slapen veel en na een vlucht van negen uur komen we redelijk fit aan in Denpassar.
We komen even bij in een hotel voordat we doorvliegen naar Surabaya. We bezoeken Clint in Jember die daar werkzaam is als expat. Na een korte vlucht worden we opgehaald door een chauffeur van het bedrijf die ons naar het guesthouse van het bedrijf brengt.
Het gastenhuis van het bedrijf ligt in een prachtig aangelegde tropische tuin. We merken meteen dat het gebied rondom het huis zwaar beveiligd is. Er lopen veel bewakers rond, we krijgen een pasje en mogen alleen buiten de poort als we daar toestemming voor krijgen of als we door een chauffeur gereden worden. Het bedrijf is vanaf het moment dat we arriveren totdat we weggaan verantwoordelijk voor ons. Vanaf dat moment worden we echt in de watten gelegd en genieten volop; heerlijk eten, dobberen in het zwembad, veel lezen en ’s avonds borrelen in de bar aan het zwembad met de mensen die hier werken en die te gast zijn.
Na een dag rust willen we toch even de poort uit voor de nodige lichaamsbeweging en we zijn natuurlijk nieuwsgierig naar de omgeving. Als we echter de poort uit willen stappen worden we tegen gehouden. Na enig overleg krijgen we de tuinman mee als gids. Hij praat geen woord Engels maar dankzij handen, voeten en de gedownloade versie van google translate komen we een heel eind. We wandelen door de sawah’s en langs een kanaal en een rivier. De rivier wordt gebruikt als wasplaats en toilet. Ik zie zelfs dat mensen hun tanden poetsen met dit water. Brrr…Alles scharrelt door elkaar; kippen, koeien, kinderen en zelfs aapjes. De laatsten zitten aan een ketting en zijn een soort huisdier. De mensen die we tegen komen zwaaien vriendelijk en we worden zelfs door de vrouwen in het veld uitgenodigd om mee te lunchen.
Na een paar dagen luieren wordt het tijd voor actie. We beklimmen de vulkaan Kawah Ijen. De dag voor de klim rijden we naar een hotel in de buurt. Het is een mooie, maar trage rit. De schoolvakanties zijn afgelopen en veel mensen zijn op weg naar huis. De toch al volle wegen zijn nu overbelast. Trage walmende vrachtwagens vol met suikerriet kruipen de pas op. De talloze brommers zoemen er als een insectenplaag omheen. Inhalen is bijna onmogelijk maar de chauffeur laveert behendig door het verkeer. We doen er veel langer over dan gepland en arriveren om 20.00 uur in het hotel. We eten snel iets en gaan naar bed. We moeten om 01.00 weer op!!
De Kawah Ijen staat bekend om het blauwe licht dat je alleen in het donker kunt zien en om de vaak schitterende zonsopgangen. Het blauwe licht wordt veroorzaakt door de verbranding van zwavel in de hitte van de vulkaan. De Ijen heeft in de krater een blauw meer dat een van de zuurste meren op aarde is. Ik heb ergens gelezen dat een leeg colablikje in een kwartier volledig is opgelost. Langs de rand van het meer stijgen de zwaveldampen altijd op en wordt zwavel gewonnen De zwaveldampen worden via keramische pijpen naar buiten geleid. Daar stolt het en vormt een gele massa die in stukken wordt gehakt en in rieten manden op de schouder naar beneden gedragen wordt.
Het heeft de hele nacht hevig geregend, gelukkig wordt dit steeds minder naarmate we dichter bij de ingang van het ‘wandelpad’ komen. Het is erg steil, er zijn hellingen bij van 45%. Het is ook erg druk; het is weekend en hoogseizoen. In een colonne met zwaaiende zaklampen kruipen we de vulkaan op. Na een uurtje klimmen besluit ik toch om gebruik te maken van een kruier. Het is een soort veredelde kruiwagen die door één man getrokken en door een andere man geduwd wordt. Dankzij de geruststelling van Clint voel ik me iets minder ongemakkelijk. De mannen verdienen hier namelijk een weekloon mee. Aangekomen bij de kraterwand, gaan Wim en Clint, bewapend met gasmaskers, samen de krater in om het blauwe licht en de zwavelproductie van dichtbij te bekijken. Ik blijf achter in een wonderlijke haast buitenaardse omgeving. Voldaan keren we na zo’n twee uur weer terug. Dit keer loop ik zelf, we hebben nu alle tijd. Weer ‘thuis’ slapen we even bij.
De volgende dag krijgen we de kans om de verbouw, het oogsten en het drogen van tabak te bekijken. We lopen door de velden en bezoeken de verschillende stadia van de productie; van zaadje tot tabak. De tabaksplant heeft prachtige grote bladeren die vanaf de onderkant van de stengel geplukt worden. Dit gebeurt met tussenpozen meerdere malen totdat er alleen een kale stengel over is. De bladeren worden vervolgens naar droogschuren gebracht. Als ze droog zijn worden ze gesorteerd en verwerkt tot bestanddelen van sigaren en sigaretten. De beste kwaliteit wordt voor sigaren gebruikt. De productie van tabak zorgt voor veel werkgelegenheid in de regio.
Vanmiddag gaan we weer verder. Eerst met de auto naar Surabaya; morgen vliegen we naar Kendari en vervolgens naar Wakatobi. De ferry brengt ons naar Wanci en daar worden als het goed is opgehaald door een boot die ons naar Hoga Island brengt.
Wordt vervolgd….foto’s volgen later.
Het is zover; we gaan weer op reis, dit keer naar Indonesië waar we Oost Java, de Wakatobi eilandengroep en Bali zullen bezoeken.
De heenreis verloopt voorspoedig, zelfs de NS heeft geen vertraging. We kunnen meteen inchecken voor de vlucht naar Denpassar (Bali). Het eerste deel van de vlucht, die zes uur duurt, gaat via Dubai en is niet helemaal vol geboekt. We hebben samen de beschikking over drie stoelen. In Dubai, na een korte stop, gaat een forse lange man naast ons zitten aan het gangpad. Het vliegtuig zit helemaal vol. Vlak voor de start staat hij echter op en komt niet meer terug. Hopelijk heeft hij een plek met meer beenruimte gevonden. Weer hebben we lekker de ruimte en kunnen we opstaan zonder iemand lastig te vallen. We slapen veel en na een vlucht van negen uur komen we redelijk fit aan in Denpassar.
We komen even bij in een hotel voordat we doorvliegen naar Surabaya. We bezoeken Clint in Jember die daar werkzaam is als expat. Na een korte vlucht worden we opgehaald door een chauffeur van het bedrijf die ons naar het guesthouse van het bedrijf brengt.
Het gastenhuis van het bedrijf ligt in een prachtig aangelegde tropische tuin. We merken meteen dat het gebied rondom het huis zwaar beveiligd is. Er lopen veel bewakers rond, we krijgen een pasje en mogen alleen buiten de poort als we daar toestemming voor krijgen of als we door een chauffeur gereden worden. Het bedrijf is vanaf het moment dat we arriveren totdat we weggaan verantwoordelijk voor ons. Vanaf dat moment worden we echt in de watten gelegd en genieten volop; heerlijk eten, dobberen in het zwembad, veel lezen en ’s avonds borrelen in de bar aan het zwembad met de mensen die hier werken en die te gast zijn.
Na een dag rust willen we toch even de poort uit voor de nodige lichaamsbeweging en we zijn natuurlijk nieuwsgierig naar de omgeving. Als we echter de poort uit willen stappen worden we tegen gehouden. Na enig overleg krijgen we de tuinman mee als gids. Hij praat geen woord Engels maar dankzij handen, voeten en de gedownloade versie van google translate komen we een heel eind. We wandelen door de sawah’s en langs een kanaal en een rivier. De rivier wordt gebruikt als wasplaats en toilet. Ik zie zelfs dat mensen hun tanden poetsen met dit water. Brrr…Alles scharrelt door elkaar; kippen, koeien, kinderen en zelfs aapjes. De laatsten zitten aan een ketting en zijn een soort huisdier. De mensen die we tegen komen zwaaien vriendelijk en we worden zelfs door de vrouwen in het veld uitgenodigd om mee te lunchen.
Na een paar dagen luieren wordt het tijd voor actie. We beklimmen de vulkaan Kawah Ijen. De dag voor de klim rijden we naar een hotel in de buurt. Het is een mooie, maar trage rit. De schoolvakanties zijn afgelopen en veel mensen zijn op weg naar huis. De toch al volle wegen zijn nu overbelast. Trage walmende vrachtwagens vol met suikerriet kruipen de pas op. De talloze brommers zoemen er als een insectenplaag omheen. Inhalen is bijna onmogelijk maar de chauffeur laveert behendig door het verkeer. We doen er veel langer over dan gepland en arriveren om 20.00 uur in het hotel. We eten snel iets en gaan naar bed. We moeten om 01.00 weer op!!
De Kawah Ijen staat bekend om het blauwe licht dat je alleen in het donker kunt zien en om de vaak schitterende zonsopgangen. Het blauwe licht wordt veroorzaakt door de verbranding van zwavel in de hitte van de vulkaan. De Ijen heeft in de krater een blauw meer dat een van de zuurste meren op aarde is. Ik heb ergens gelezen dat een leeg colablikje in een kwartier volledig is opgelost. Langs de rand van het meer stijgen de zwaveldampen altijd op en wordt zwavel gewonnen De zwaveldampen worden via keramische pijpen naar buiten geleid. Daar stolt het en vormt een gele massa die in stukken wordt gehakt en in rieten manden op de schouder naar beneden gedragen wordt.
Het heeft de hele nacht hevig geregend, gelukkig wordt dit steeds minder naarmate we dichter bij de ingang van het ‘wandelpad’ komen. Het is erg steil, er zijn hellingen bij van 45%. Het is ook erg druk; het is weekend en hoogseizoen. In een colonne met zwaaiende zaklampen kruipen we de vulkaan op. Na een uurtje klimmen besluit ik toch om gebruik te maken van een kruier. Het is een soort veredelde kruiwagen die door één man getrokken en door een andere man geduwd wordt. Dankzij de geruststelling van Clint voel ik me iets minder ongemakkelijk. De mannen verdienen hier namelijk een weekloon mee. Aangekomen bij de kraterwand, gaan Wim en Clint, bewapend met gasmaskers, samen de krater in om het blauwe licht en de zwavelproductie van dichtbij te bekijken. Ik blijf achter in een wonderlijke haast buitenaardse omgeving. Voldaan keren we na zo’n twee uur weer terug. Dit keer loop ik zelf, we hebben nu alle tijd. Weer ‘thuis’ slapen we even bij.
De volgende dag krijgen we de kans om de verbouw, het oogsten en het drogen van tabak te bekijken. We lopen door de velden en bezoeken de verschillende stadia van de productie; van zaadje tot tabak. De tabaksplant heeft prachtige grote bladeren die vanaf de onderkant van de stengel geplukt worden. Dit gebeurt met tussenpozen meerdere malen totdat er alleen een kale stengel over is. De bladeren worden vervolgens naar droogschuren gebracht. Als ze droog zijn worden ze gesorteerd en verwerkt tot bestanddelen van sigaren en sigaretten. De beste kwaliteit wordt voor sigaren gebruikt. De productie van tabak zorgt voor veel werkgelegenheid in de regio.
Vanmiddag gaan we weer verder. Eerst met de auto naar Surabaya; morgen vliegen we naar Kendari en vervolgens naar Wakatobi. De ferry brengt ons naar Wanci en daar worden als het goed is opgehaald door een boot die ons naar Hoga Island brengt.
Wordt vervolgd….foto’s volgen later.
-
17 Juli 2018 - 16:05
Karin:
Leuk verslag weer Lidy, fijne vakantie en groet aan Clint xxx -
17 Juli 2018 - 16:52
Marianne Mulders :
Mooi om mee te maken en later met Clint over te praten. -
17 Juli 2018 - 16:59
Marlijn:
Fijn om jullie te volgen. Ik wil ook weer een keer gaan. Hele fijne vakantie. -
17 Juli 2018 - 17:11
Eddy:
Spannend hoor!!!!
Benieuwd naar vervolg. -
17 Juli 2018 - 19:19
Ruud:
Klinkt goed allemaal. Wel heel benieuwd naar de foto’s hoor. -
17 Juli 2018 - 19:36
Gert-Jan:
Leuk verslag. Geniet ervan! -
17 Juli 2018 - 20:22
Carla :
Wat kun je het reisverslag toch mooi verwoorden, het is genieten om jullie te volgen.
Groetjes aan Wim en Clint.
-
17 Juli 2018 - 22:39
Jan Hendrikse En Lied Roeloffzen:
Weer een mooi verslag Lidy. We lezen het graag ! Hier is het nog steeds kurkdroog, ook in jullie tuin. -
18 Juli 2018 - 08:13
Elma:
Leuk verslag weer Lidy met mooie foto’s! Ik vraag me alleen af wat ze met dat gele spul doen wat ze naar beneden dragen vanaf de vulkaan?
Geniet er saampjes nog lekker van !! -
18 Juli 2018 - 09:54
Saskia :
Mooi en leuk om te lezen. Geniet ervan! -
20 Juli 2018 - 09:33
Mary-Anne Kooy:
Bedankt voor het toevoegen. Indrukwekkend allemaal en erg leuk om het aan de zijlijn ook mee te maken. Mooie foto's en wat fijn om even in de wereld van Clint te stappen. Ik zie al uit naar het volgende verslag. -
20 Juli 2018 - 11:29
Sietske:
wat bijzonder dar jullie op dat bedrijf rondgeleid werden en van de ene aktie in de andere. mooi vervolg gewenst. Jim is geslaagd pfft -
21 Juli 2018 - 14:00
Ingrid:
Een fraaie en luxe start van jullie reis. Mooie beelden.
Heel veel plezier en groeten aan Clint. -
23 Juli 2018 - 06:42
Paulien:
Leuk om te lezen, en mooie foto's. Fijne vakantie samen en geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
