Canyon lands

Canyon Lands

27 april

De zon schijnt, de lucht is strakblauw, nog wel een fris windje, maar dat boeit niet zo. Vanuit Blanding, ons basiskamp, rijden we naar Needles overlook. Op de camping in Blanding was plek om drie nachten te staan zonder stroom, maar wel met alle andere faciliteiten. We aarzelen, maar toch maar gedaan. We hoeven ons voorlopig geen zorgen te maken over de overnachtingen.

We passeren een ‘first come, , first serve camping’, prachtige plekken. Meestal hebben dit soort campings alleen wc, dat wil zeggen, een diep gat in de grond, pot er op en en een schuurtje er om heen. Vaak is er geen bereik, je mobiel valt stil en dat is wel fijn voor even..

We lopen een korte trail met uitleg over de planten die hier groeien en die gebruikt werden door zowel de indianen als de kolonisten, soms voor medicinaal gebruik maar ook om gewoon een potje thee te zetten.

Het uitzicht over de ‘Canyon lands’ is fenomenaal. Grijsbruin-achtigetinten afgewisseld met blauw die in elkaar overvloeien. Vele mijlen verderop heeft deze zelfde Colorado de machtige Grand Canyon uitgesleten. Voor mij zijn deze diepte en reliëf moeilijk te zien, mijn luie oog doet niet mee, maar Wim is erg onder de indruk.

We rijden terug naar Blanding om boodschappen te doen en worden geconfronteerd met de wetten van Utah. Blanding is een zogenaamde ‘dry town’. In de hele stad, dorp, is geen alcohol te koop, alleen in Monticello enMoab. Monticello komen we net vandaan, deze stad ligt 20 mijl noordelijker. Dan maar even niet, ook goed.

Donderdag 28 april

Op de route naar de ‘Valley of the gods’ passeren we weer opnieuw Bluff, een dorp met een openlucht museum uit de kolonisten tijd. Erg mooi gedaan. Volgens de bevlogen vrijwilligers was in die tijd geen echt ford nodig, omdat de kolonisten in vrede samen leefden met de indianen. De huizen waren wel in een cirkel gebouwd. Je kunt elk huis van binnen bewonderen; er hangen oude foto’s van de oorspronkelijke bewoners. Er is zelfs een school en natuurlijk een smederij. Later horen we dat de huidige vrouwen van Bluff alle dekens, quilts, gordijntjes en schorten precies hebben na gemaakt.

We bezoeken de ‘Valley of the gods’, een soort kleine Monument Valley, prachtig. Terug naar Bluff, waar we heerlijk eten in een restaurant met een fles wijn, de rest mogen we meenemen, dat mag dan wel wel weer in Utah.

Vrijdag 29 april

We worden wakker met alweer die koude harde wind. De zon schijnt als altijd volop. We vergeten iedere keer dat we de laatste week continu op 2000 meter hoogte zitten. Logisch dat het zo koud is. We besluiten om morgen hier weg te gaan op zoek naar lager gelegen gebieden. We willen echter eerst een trail lopen in ‘Natural bridges NP’ van 8 km. Het is een mooie, zware en spannende wandeling. Je daalt eerst de kloof in via ladders, trapjes en steile rotsen met ijzeren handgrepen waar je je aan vast kunt houden. We passeren twee natural bridges: de ene bewonderen eerst van boven af, om er vervolgens onder te staan, de tweede zien we van onderop. De route door en langs de deels uitgedroogde rivierbedding is wonder mooi. We klauteren naar het eind punt, maar dan moeten we weer terug naar de bus. Veel te laat komen op de camping weer aan, de zon is al onder.

Terug op de route naar ‘huis’ zien we onderweg kampeerders staan bij een BLM camping, geen enkele faciliteit en je moet je eigen ‘human waste’ mee nemen. Ik kook nog wel, maar het is te laat en heb geen zin meer om te eten. Gelukkig tast Wim gretig toe.

Zaterdag 30 april

Op naar het toeristische Moab. Moab staat bekend om zijn ‘off road’ avonturen, zowel wandelen, als mountain biken of rond scheuren in quads. In het visitor center scoren we kaarten en verdere informatie over dit gebied. Op onze vraag of hier ‘first come, first serve’ campings zijn, schieten ze in de lach. Alleen maar. De commerciële campings met alle faciliteiten liggen langs de weg en zijn bloedduur. Ik vond er een een week geleden, deze was drie nachten beschikbaar en kostte $120,00 per nacht! Voor dat geld sta je hutje mutje naast reuzencampers met hun ronkende generators of airco’s. Ze zijn allemaal vol geboekt.

Na de lunch in het gezellige Moab rijden we verder, we volgen de Colorado river stroomopwaarts via de 128. Zodra we Moab uit zijn valt het bereik weg. We rijden langs de grens van Arches NP, daarover later meer. De ene na de andere camping ligt langs de rivier, ze zijn allemaal vol. Het is zaterdag en Amerikanen zijn dol op actieve weekenden in de natuur. Na een rit van 25 mijllangs de slingerende weg met steile kloven en canyons, komen we op een camping aan, die ook vol is, maar waar een host is. Ik vraag of we op de P mogen overnachten. Dat mag, en ze vertelt ons dat morgen een aantal mensen vertrekt. We hebben morgenochtend alle tijd om een mooie plek uit te zoeken.

Ze vertelt ons dat ze hier drie maanden verblijft, maart, april en mei, daarna is het hier te heet en komen er geen mensen meer. Ze is vrijwilliger, gepensioneerd, en krijgt een kleine vergoeding. Ze woont hier drie maanden zonder enige faciliteit met haar twee honden. Ze vindt het vervelend dat we nu geen mooie plek hebben, vooral omdat we van zover komen. Ze weet aardig veel over de situatie in Europa, een bijzonder mens.We proosten in de ondergaande zon met uitzicht over de Colorado én met morgen een mooie plek in het verschiet.

De meeste mensen kamperen in tentjes of kleine busjes op dit soort basic campings. Er is echter één mega grote camper die op toegestane uren zijn generator laat draaien. Ongelooflijk hoe groot die dingen zijn. Hij vertelt dat ze hun huis verkocht hebben en sinds vier jaar rond trekken in dit kasteel.

Veel Amerikanen hebben de onhebbelijke gewoonte hun voertuig warm te laten draaien voordat ze vertrekken, soms wel een half uur! We zijn blij als hij de volgende ochtend vertrekt.

Zondag 1 mei

In de loop van de ochtend vertrekt een aantal mensen. We kiezen een heerlijke plek in het groen naast de rivier. Het is windstil en prachtig weer. We zien regelmatig mensen in kano’s om te ‘raften’ op de rivier.

Een trail in de buurt leidt ons door een semi desert waar veel bloeiende planten staan. We zien grotere hagedissen en zelfs voor het eerst een slang. Zeker 1,5 meter lang en dun, geelbruin gestreept, In ieder geval geen ratelslang. Het kampvuur gaat aan, ik kook, het eten is lekker. De maan is weg en de sterrenhemel is prachtig en dat allemaal voor $20,00 per nacht.

We weten nog steeds niet of we wel of niet naar Arches NP willen gaan. Je moet namelijk vooraf toegangskaartjes online bestellen. Ze werken met ‘time-slots’ zodat iedereen kan genieten zonder teveel mensen om zich heen. De meesten zijn al maanden van tevoren uitverkocht, maar elke avond om 18.00 uur worden de annuleringen vrij gegeven. De populaire parken zijn echt heel druk. We hebben al veel gezien, ik ben er al ooit een keer geweest en we hebben geen bereik. Het is echt een schitterend park maar al dat geregel begint ons steeds meer tegen te staan.

Maandag 2 mei

We ontbijten buiten in de zon. We gaan naar een plek een paar mijl terug om te kijken of daar ook ruimte vrij is gekomen. Deze camping ligt meer van de weg af het binnenland in. We staan op de top van een heuvel midden in de bloeiende semi-desert. We vullen het formulier in en droppen de envelop met $20,00 in de brievenbus voor de ranger, die elke ochtend de bus komt legen. Onze plek is gereserveerd.

We willen hier een paar dagen blijven, maar dan moeten we eerst inkopen doen. Terug naar Moab, het is geen straf om deze prachtige weg nog een keer te rijden. Heel bijzonder is de ‘state liquor store’ een staatswinkel. Ze verkopen heel veel en echt goede wijnen, die dan ook erg duur zijn. Een redelijke fles wijn kost hier al gauw het dubbele van eenzelfde kwaliteit als in Nederland. Dan naar de supermarkt, met een wagen vol geladen rijden we weer terug.Vandaag doen we niet zoveel. Wim gaat met de fotocamera op pad en ik lees, schrijf en geniet vooral van het landschap om me heen.

’S Avonds steekt de wind op en bus staat de hele nacht te schudden op de wielen. Het stof dringt door alle kieren en gaten. De volgende ochtend kun je niet buiten zijn, het is bovendien weer erg koud. Wat nu?

Wordt vervolgd.