op de scooter
Blijf op de hoogte en volg lidy
30 December 2013 | Indonesië, Sewon
Op de scooter
De donkere dagen voor kerst lijken voorbij. Terwijl ik dit schrijf is het al vier dagen zonnig tot half bewolkt. Soms regent het ’s nachts een beetje.
Is het een brommer, motor of scooter? In ieder geval een 125 cc, maar we hebben nooit harder dan 60 km per uur gehaald. Heerlijk om zo vrij te kunnen gaan en staan waar je wilt. We weten pas waar we naar toe gaan, als we er zijn. We stoppen af en toe in een dorpje, kopen wat water of fruit van de locals , gaan ergens zitten en kijken wat zich voor onze ogen af speelt. Nu de zon weer schijnt liggen de rijst, de maiskorrels en vaak ook de matrassen voor de huisjes te drogen. Het verkeer rijdt er vlak langs.
Vrijdag maken we een grote trip naar Pantai Kukup, een bekend strand aan de zuidkust van Java zo’n 70 km vanaf ons hotel. Dat weten de Javanen zelf natuurlijk ook, het is redelijk druk. De weg naar het strand is vrij rustig, we rijden door een groene zee van tropische planten. We parkeren de scooter in een ‘parkir motor’ , een bewaakte overdekte stalling voor 2000 roepies = 12 cent per dag. We komen terecht in een gezellige drukte van eettentjes en stalletjes. Inmiddels hebben we een pakje rietjes gekocht en kunnen we genieten van het jonge kokoswater, niet te verwarren met kokosmelk. Wim houdt net op tijd de man tegen die nog even ijsblokjes uit een thermoscontainer wil toevoegen.
Verderop horen we muziek. Indonesische volksmuziek; een gamelan orkest speelt terwijl een verteller de wajangpoppen beweegt voor een doek. Blijkbaar erg beroemd want er worden opnames gemaakt door twee grote filmcamera’s, waarschijnlijk voor een of ander tv programma. We kijken even en gaan dan verder. Het is heet, de zon staat bijna loodrecht boven ons, maar niemand zwemt. De stroming is veel te sterk, je kunt alleen pootje baden en zelfs dat gebeurt volledig gekleed. Niemand heeft zwemkleding aan, wie zien alweer geen enkele westerse toerist. We eten een lekker gegrild visje en inktvisringen in een scherpe oestersaus en warempel ze verkopen zelfs een koud biertje. We laten het ons smaken.
Op de terugweg vanuit de heuvels zien we in een keer in de verte twee vulkanen liggen. De Merapi stoot een sliert rook uit die over haar flanken naar benden zakt. Een prachtig gezicht. Als we weer terugkeren in de drukte van de laagvlakte van Yogya neemt de verkeersdrukte enorm toe. Het is spitsuur. Wim past zich naadloos aan en gaat mee in deze eindeloos grommende slang van scooters. Later horen we van ‘ mister Frans’, de Nederlandse eigenaar van onze nieuwe verblijfplaats, dat er per maand 1,5 miljoen nieuwe scooters verkocht worden en de meesten op krediet. Vermoeid komen we aan, we hebben in totaal bijna vier uur op de scooter gezeten.
Dat deze tropische wereld zichzelf vervuilt is overal duidelijk; veel menen hebben mondkapjes voor, de riviertjes worden gebruikt als vuilnisbelt en overal vind je zwerfafval. Het resultaat van de economische vooruitgang. Vroeger verpakten de mensen allerlei producten in bamboe en bananenbladeren, nu hebben ze geld om in plastic verpakte spullen te kopen.
Zaterdag verkassen we. We worden opgehaald door een jongen van de B&B. Als hij merkt dat Wim zelf van zuid naar noord- Yogya wil rijden is hij vertwijfeld. Ik probeer hem gerust te stellen, maar dat lukt niet. Pas als hij toestemming van ‘mister Frans’ heeft en ik hem vertel dat we meerdere ritten dwars door het centrum achter de rug hebben, ontspant hij enigszins.
De joglo, een klein Javaans huisje, dat we een week besproken hebben, is geweldig. Het ligt tussen de rijstvelden, is erg ruim en licht met een eigen overdekt terrasje dat uitkijkt op de rokende Merapi. We zitten net lekker en zien in een keer op zo’n 10 meter afstand een slang van ongeveer twee meter lang die worstelt met zijn gevangen dikke rat. Wim heeft gelukkig de telelens op het toestel staan.
Vandaag zijn we naar de Merapi gegaan. Op zo’n 1000 meter hoogte kun je een 4wd met chauffeur huren. De jeep is afkomstig van het Amerikaanse leger en zeker zo’n 30 tot 40 jaar oud. Het is erg druk, spectaculair en indrukwekkend. De overblijfselen getuigen van de snelheid waarmee de giftige gaswolk de bewoners in hun slaap verraste. In de lavastromen wordt met machines gegraven, het blijkt goed bouwmateriaal te zijn. De rook die er vanaf komt is volgens onze gids geen stof maar echte rook, omdat de lava op sommige plekken nog warm is.
Morgen gaan we naar Clint, naar Wonosari, ik kan me niet voorstellen dat we hier nog maar een dikke week zijn!
Wordt vervolgd...
De donkere dagen voor kerst lijken voorbij. Terwijl ik dit schrijf is het al vier dagen zonnig tot half bewolkt. Soms regent het ’s nachts een beetje.
Is het een brommer, motor of scooter? In ieder geval een 125 cc, maar we hebben nooit harder dan 60 km per uur gehaald. Heerlijk om zo vrij te kunnen gaan en staan waar je wilt. We weten pas waar we naar toe gaan, als we er zijn. We stoppen af en toe in een dorpje, kopen wat water of fruit van de locals , gaan ergens zitten en kijken wat zich voor onze ogen af speelt. Nu de zon weer schijnt liggen de rijst, de maiskorrels en vaak ook de matrassen voor de huisjes te drogen. Het verkeer rijdt er vlak langs.
Vrijdag maken we een grote trip naar Pantai Kukup, een bekend strand aan de zuidkust van Java zo’n 70 km vanaf ons hotel. Dat weten de Javanen zelf natuurlijk ook, het is redelijk druk. De weg naar het strand is vrij rustig, we rijden door een groene zee van tropische planten. We parkeren de scooter in een ‘parkir motor’ , een bewaakte overdekte stalling voor 2000 roepies = 12 cent per dag. We komen terecht in een gezellige drukte van eettentjes en stalletjes. Inmiddels hebben we een pakje rietjes gekocht en kunnen we genieten van het jonge kokoswater, niet te verwarren met kokosmelk. Wim houdt net op tijd de man tegen die nog even ijsblokjes uit een thermoscontainer wil toevoegen.
Verderop horen we muziek. Indonesische volksmuziek; een gamelan orkest speelt terwijl een verteller de wajangpoppen beweegt voor een doek. Blijkbaar erg beroemd want er worden opnames gemaakt door twee grote filmcamera’s, waarschijnlijk voor een of ander tv programma. We kijken even en gaan dan verder. Het is heet, de zon staat bijna loodrecht boven ons, maar niemand zwemt. De stroming is veel te sterk, je kunt alleen pootje baden en zelfs dat gebeurt volledig gekleed. Niemand heeft zwemkleding aan, wie zien alweer geen enkele westerse toerist. We eten een lekker gegrild visje en inktvisringen in een scherpe oestersaus en warempel ze verkopen zelfs een koud biertje. We laten het ons smaken.
Op de terugweg vanuit de heuvels zien we in een keer in de verte twee vulkanen liggen. De Merapi stoot een sliert rook uit die over haar flanken naar benden zakt. Een prachtig gezicht. Als we weer terugkeren in de drukte van de laagvlakte van Yogya neemt de verkeersdrukte enorm toe. Het is spitsuur. Wim past zich naadloos aan en gaat mee in deze eindeloos grommende slang van scooters. Later horen we van ‘ mister Frans’, de Nederlandse eigenaar van onze nieuwe verblijfplaats, dat er per maand 1,5 miljoen nieuwe scooters verkocht worden en de meesten op krediet. Vermoeid komen we aan, we hebben in totaal bijna vier uur op de scooter gezeten.
Dat deze tropische wereld zichzelf vervuilt is overal duidelijk; veel menen hebben mondkapjes voor, de riviertjes worden gebruikt als vuilnisbelt en overal vind je zwerfafval. Het resultaat van de economische vooruitgang. Vroeger verpakten de mensen allerlei producten in bamboe en bananenbladeren, nu hebben ze geld om in plastic verpakte spullen te kopen.
Zaterdag verkassen we. We worden opgehaald door een jongen van de B&B. Als hij merkt dat Wim zelf van zuid naar noord- Yogya wil rijden is hij vertwijfeld. Ik probeer hem gerust te stellen, maar dat lukt niet. Pas als hij toestemming van ‘mister Frans’ heeft en ik hem vertel dat we meerdere ritten dwars door het centrum achter de rug hebben, ontspant hij enigszins.
De joglo, een klein Javaans huisje, dat we een week besproken hebben, is geweldig. Het ligt tussen de rijstvelden, is erg ruim en licht met een eigen overdekt terrasje dat uitkijkt op de rokende Merapi. We zitten net lekker en zien in een keer op zo’n 10 meter afstand een slang van ongeveer twee meter lang die worstelt met zijn gevangen dikke rat. Wim heeft gelukkig de telelens op het toestel staan.
Vandaag zijn we naar de Merapi gegaan. Op zo’n 1000 meter hoogte kun je een 4wd met chauffeur huren. De jeep is afkomstig van het Amerikaanse leger en zeker zo’n 30 tot 40 jaar oud. Het is erg druk, spectaculair en indrukwekkend. De overblijfselen getuigen van de snelheid waarmee de giftige gaswolk de bewoners in hun slaap verraste. In de lavastromen wordt met machines gegraven, het blijkt goed bouwmateriaal te zijn. De rook die er vanaf komt is volgens onze gids geen stof maar echte rook, omdat de lava op sommige plekken nog warm is.
Morgen gaan we naar Clint, naar Wonosari, ik kan me niet voorstellen dat we hier nog maar een dikke week zijn!
Wordt vervolgd...
-
30 December 2013 - 04:23
Lidy Mulders:
Dear Lidy and Wim,
I love your photos and narrative of your experiences in Java. I only wish I were traveling with both of you as it is snowing heavily here in New York and it is very cold. Happy New Year! -
30 December 2013 - 09:22
Marianne :
Inderdaad weinig toeristisch , zo te zien. Maar dat de vervuiling voornamelijk uit de derde wereld gaat komen, kan ik me voorstellen. Mooi sfeerbeeld! -
30 December 2013 - 10:27
Ingrid:
Wat hebben jullie al weer veel gezien en beleefd in een week tijd. Geweldig!
Wij genieten onder het genot van een ontbijtje van jullie schitterende foto's en verhalen.
Alsof we erbij zijn ;).
Liefs uit Hengelo
***MET JET IS ALLES OKE****** Hij mist de Merci:)**** verder is ze erg tevreden over de verzorging en aandacht***** -
30 December 2013 - 12:09
Karin:
Genieten! Groetjes aan Clint -
01 Januari 2014 - 17:03
Ellen En Bernard Spiele:
Allereerst wensen we jullie een gelukkig Nieuwjaar.Zijn jullie al bij Clint? Doe hem de groeten en wens hem ook een gelukkig Nieuwjaar.Wat zien jullie veel geweldige dingen. Bofkonten.Normaal kom je daar natuurlijk nooit.Alleen de smog is minder leuk.Hier is het 10 graden boven nul.het geknal is ook al weer voorbij.We zijn benieuwd naar alle uitgebreide verhalen.liefs Ellen en Bernard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
