Chili, zo anders..

Chili, zo anders..
De vlucht naar Santiago gaat via Lima. Fijn, die korte vluchten zo{n 3 tot 4 uur elk. Tijdens de vlucht naar Lima lijkt het vliegtuig wel en bokkend paard. Mijn buurman zit naast me te hyperventileren, ik probeer me te concentreren op een wel hele slechte western film. Het tweede deel van de reis zitten we weer naast elkaar en slapen we en uurtje. In Santiago is het 4 uur {s ochtends als we de bagage hebben; we zoeken een paar bankjes op, gebruiken de dagrugzakjes als kussen, zetten de grote bagage op scherp op de bagagekarren, oordoppen in en na wat onrustig gedraai slapen we toch nog en paar uur. Het tijdsverschil met Costa Rica is drie uur, het verschil met Nederland nog maar vier uur. Groggy, stappen in een taxi naar het hotel. Gelukkig mogen we na een uur al in de kamer. Douchen helpt, we zijn weer fris en voordat we het in de gaten hebben staan op de Plaza des Armes. Het metrosysteem is in elke stad hetelfde. We volgen de stadswandeling, zitten op het terras en eten {s avonds bij een heerlijke temperatuur van zo{n 25graden. Daarna storten we letterlijk in slaap.
Het weer is hier fantastisch, overdag zo{n droge 30 graden, de hoge luchtvochtigheid van de tropen is verdwenen en daar ben ik niet rouwig om. Het Spaans klinkt hier totaal anders en werkelijk geen mens spreekt Engels. We moet met ons Spaans aan de bak. Woordenboeken, handen en voeten en vooral Wim{s versie van Esperanto helpen ons bij de inkopen en vragen.
De volgende dag krijgen we onze gehuurde camper, een forse Nissan pick up, vrij nieuw met een caravan er boven op. Je kent ze wel, de slaapcabine zit bovenop de voorkant van de pickup. Volledig uitgerust, je bent totaal zelfvoorzienend, een watervoorraad van zo{n 70 liter wáter, koelkast op gas en elektrisch, warm! en koud water, tweepitsgasfornuis, gootsteen, een boordaccu, keukengereedschap, linnengoed, handdoeken en zelfs een mobiele telefoon alleen voor nationaal gebruik.. Het wctje laten we meteen achter. De chemische lucht van die dingen is walgelijk, bovendien hebben we een schopje en is het hier in Chili zeer dun bevolkt. Dat wordt vrij kamperen, iedereen zegt dat het veilig is. Na drie uur instructie en papierwerk in de hete zon gooien we onze koffers leeg en zijn we op weg. De koffers laten we bij de zeer vriendelijke Ruth van Holiday Rentals achter.
Het rijden valt in het begin tegen, de bak steekt aan weerszijden een eindje over de pickup heen en er zitten geen caravanspiegels op. De binnenspiegel zit er uiteraard alleen voor de show. Santiago is een drukke stad (4 miljoen inwoners) met een wirwar van snelwegen. Bovendien zijn de Chilenen niet erg scheutig met het aangeven van bestemmingen. Na een paar keer verkeerd rijden, en de camper voorzien te hebben van voorraad zijn we eindelijk op de goede weg, naar een eerste NP, national Park.
Het landschap wordt steeds leger en droger. In NP Campana zien we onze eerste bloeiende cactussen. We reorganiseren de camper, pakken alles goed in en zoeken vervolgens weer de ruta 5 op, de grote weg naar het noorden. Massa{s cactussen, een woeste en verlaten kust die begrensd wordt door bergen. Leeg, leger, leegst. Af en toe staan er wat bouwvallige huizen langs de kant van weg. Groepjes mensen staan verwoed met vlaggetjes te zwaaien. Ze verkopen spullen, de pechstrook is hier een soort openbare markt. Van frisdrank tot kaas en zelfs in een gebied halve geitenkarkassen. Als je aan komt rijden worden ze uit koelboxen, denk ik, gehaald en trots getoond.
Bij Ovalle in de buurt vinden we een alleraardigste camping aan de Rio Hurtado. Vlakbij is een boomgaard met rijpe abrikozen, de peren en druiven zijn nog niet zover. We zwemmen in de rivier, we beginnen weer te wennen aan het buitenleven, heerlijk.
Onze eerste off the road tocht door het binnenland is meteen kicken. Zo{n 60 km dirtroad waarbij we zelfs regelmatig de LO (de motor levert dan het grootste 4WD vermogen) moeten gebruiken om ons huisje over de stenen te krijgen. Onze gemiddelde snelheid is 20 km per uur. De weg gaat over in een pas die 1900 meter hoog is, we hebben de hoogtemeter van opa bij ons! Echter we worden beloond en hoe. Een haast surrealistisch landschap met bloeiende cactussen ontrolt zich voor onze ogen. De muziek van Tchaikovsky past goed bij de veelkleurige bergen. Bovenop een hoge berg glinstert het Oberservatorio Astronomico El Tololo in de zon. We gaan naar de Elqui valley die bekend staat om vele UFO waarnemingen en als we {s avonds de enorme heldere sterenhemel bekijken en een een vallende ster zien die wel 90 graden door de ruimte suist en erg breed is dan weten we dat we ook hier en gouden tijd tegemoet gaan.
Inmiddels zijn we en week verder en leven we als de zigeuners. De reisberichten lopen uiteraard achter. Wordt vervolgd.
Pura Vida