coron town
Blijf op de hoogte en volg lidy
26 Januari 2016 | Filipijnen, Busuanga
Coron Town, gestrand in Malatapay.
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de reisverhalen. Hartstikke leuk om te lezen!
Coron town blijkt een vriendelijk stadje, kleiner dan Puerto princesa. Aan de straatkant zie je rommelige, haast vervallen winkeltjes, restaurantjes en bedrijfjes. Later blijkt dat er vaak achter deze niet uitnodigende façades, complete restaurants en supermarktjes te liggen.
Het grootste deel van de toeristen bestaat uit jonge mensen en groepen Koreanen en Chinezen die ook echt als groep reizen. Alles samen ondernemen, dat lijkt me vreselijk.
Het eten in de authentieke tentjes is heerlijk! Vis, vis en nog eens vis, maar ook grote kreeften en krabben, pittige curry’s en sappig fruit. Het eten op deze plekken wordt ook hier met aandacht voor hygiëne bereid. In het begin van zo’n reis ben je nog een beetje behoudend, en kies je in eerste instantie voor restaurants met een ‘westerse uitstraling’, waar het eten vooral met zout en suiker op smaak gebracht wordt. Niet lekker dus.
We hebben de afgelopen week veel gezien. Als ik terug kijk dan zie ik azuurblauw helder water, prachtig koraal, bontgekleurde vissen en exotische vergezichten. De tekenfilm Nemo komt hier tot leven. Ik ervaar weer het varen op het water; ik voel het deinen nog steeds als ik in bed lig. We bezoeken eilandjes, strandjes en lagoons met exotische namen. Siete Pescado; een marine NP met veel koraal. Twin Lagoon met een mix van koud zout water en warm vulkanisch zoet water, het lijkt wel alsof je door wolkenflarden snorkelt. Kayangan lake bereiken we via een strandje en een ‘trap’ van 500 treden. Onderweg worden we getrakteerd op prachtige uitzichten. In het meer zelf zien we tijdens het snorkelen grillige rotsformaties onder water. Cyc island wordt omringd door zeer ondiep kraakhelder water. We zweven over het koraal. De kleuren spatten er vanaf. Wat een boeiend onderwater leven.
We boeken twee keer duiktrips voor Wim. Hij maakt twee reefdives, twee wreckdives en duikt in Barracuda lake. De wrakken zijn afkomstig van een Japanse vloot, die beschutting zocht in Coron Bay en vervolgens door de Amerikanen in 1944 gebombardeerd werd. Wim zwemt in en uit de wrakken die op 25 meter diepte liggen. Ik ben blij als hij weer boven komt.
Veel organisaties bieden deze duiken aan. We kregen een prima tip, boek vooral bij ‘Fun en sun’. Ze hebben een comfortabele boot, waar je wat ruimte hebt om te liggen en te lopen. De meeste trips worden verzorgd met kleine houten bootjes, op zich prima, maar je zit wel erg op elkaar gepakt. Ik ga mee met de duiktrips, snorkel af en toe en lig als een prinses op het dek te lezen. Niets mis mee!
Alle trips zijn inclusief lunch. Op de boot worden tijdens het varen, vissen gebarbecued, groentecurry’s gemaakt die geserveerd worden met kip en knoflookrijst.
Inmiddels zijn we helemaal ingeburgerd. We maken veel gebruik van de tricycles, in Coron, zo’n 30.000 inwoners, rijden er 800. Een ritje naar het centrum kost 20 cent per persoon. We wandelen het dorp uit via een weg langs de kust. De armoede neemt weer toe, maar wat zijn de mensen hier toch vriendelijk en schijnen ze hun lot met een vrolijk fatalisme te aanvaarden. Overal zijn er heel veel kinderen. Als de scholen uitgaan tegen een uur of vijf zijn de straten vol met pubers in schooluniform. We zijn van plan om een middelbare school te bezoeken. Wie weet, lukt dat.
Er is ook veel vooruitgang; veel mensen hebben een mobiele telefoon, en de ‘Aquabest’ stations bieden voor een habbekrats schoon drinkwater aan onder het motto: ‘clear is not clean’. Aan het einde van dag rijden brommers en tricycles af en aan met jerrycans die vervolgens gevuld en gesealed worden.
De week vliegt voorbij en het volgende reisdoel is ook de meest spannende bestemming; Apo Island, een eilandje van zo’n drie km lang waar we al een half jaar geleden een plek in een klein resort gereserveerd hebben. Het resort ligt in een kleine beschutte baai. Er is beperkt zoet water en maar een paar uur electriciteit per dag. De rit naar het eiland schijnt nogal woest te zijn. Alles wordt nat vanwege de deining die in dit gebied voorkomt. Dit vind ik zo spannend, dat ik de nacht woelend doorbreng, ook dat hoort bij reizen.
Het vliegtuig van Philipines airlines heeft vertraging. We komen te laat aan in Dumaguete om nog een boot te kunnen krijgen en moeten een nachtje in een bamboehut aan het strand doorbrengen. De hut is schoon een we hebben een eigen wc. Prima dus. De volgende dag is er echter een stormwaarschuwing en mogen de kleinere boten het water niet op, we moeten waarschijnlijk ook vandaag hier blijven. Ik heb dus alle tijd om dit reisverhaal te maken. Nu maar hopen dat de wifi mee werkt.
Wordt vervolgd….
Allereerst willen we jullie bedanken voor de reacties op de reisverhalen. Hartstikke leuk om te lezen!
Coron town blijkt een vriendelijk stadje, kleiner dan Puerto princesa. Aan de straatkant zie je rommelige, haast vervallen winkeltjes, restaurantjes en bedrijfjes. Later blijkt dat er vaak achter deze niet uitnodigende façades, complete restaurants en supermarktjes te liggen.
Het grootste deel van de toeristen bestaat uit jonge mensen en groepen Koreanen en Chinezen die ook echt als groep reizen. Alles samen ondernemen, dat lijkt me vreselijk.
Het eten in de authentieke tentjes is heerlijk! Vis, vis en nog eens vis, maar ook grote kreeften en krabben, pittige curry’s en sappig fruit. Het eten op deze plekken wordt ook hier met aandacht voor hygiëne bereid. In het begin van zo’n reis ben je nog een beetje behoudend, en kies je in eerste instantie voor restaurants met een ‘westerse uitstraling’, waar het eten vooral met zout en suiker op smaak gebracht wordt. Niet lekker dus.
We hebben de afgelopen week veel gezien. Als ik terug kijk dan zie ik azuurblauw helder water, prachtig koraal, bontgekleurde vissen en exotische vergezichten. De tekenfilm Nemo komt hier tot leven. Ik ervaar weer het varen op het water; ik voel het deinen nog steeds als ik in bed lig. We bezoeken eilandjes, strandjes en lagoons met exotische namen. Siete Pescado; een marine NP met veel koraal. Twin Lagoon met een mix van koud zout water en warm vulkanisch zoet water, het lijkt wel alsof je door wolkenflarden snorkelt. Kayangan lake bereiken we via een strandje en een ‘trap’ van 500 treden. Onderweg worden we getrakteerd op prachtige uitzichten. In het meer zelf zien we tijdens het snorkelen grillige rotsformaties onder water. Cyc island wordt omringd door zeer ondiep kraakhelder water. We zweven over het koraal. De kleuren spatten er vanaf. Wat een boeiend onderwater leven.
We boeken twee keer duiktrips voor Wim. Hij maakt twee reefdives, twee wreckdives en duikt in Barracuda lake. De wrakken zijn afkomstig van een Japanse vloot, die beschutting zocht in Coron Bay en vervolgens door de Amerikanen in 1944 gebombardeerd werd. Wim zwemt in en uit de wrakken die op 25 meter diepte liggen. Ik ben blij als hij weer boven komt.
Veel organisaties bieden deze duiken aan. We kregen een prima tip, boek vooral bij ‘Fun en sun’. Ze hebben een comfortabele boot, waar je wat ruimte hebt om te liggen en te lopen. De meeste trips worden verzorgd met kleine houten bootjes, op zich prima, maar je zit wel erg op elkaar gepakt. Ik ga mee met de duiktrips, snorkel af en toe en lig als een prinses op het dek te lezen. Niets mis mee!
Alle trips zijn inclusief lunch. Op de boot worden tijdens het varen, vissen gebarbecued, groentecurry’s gemaakt die geserveerd worden met kip en knoflookrijst.
Inmiddels zijn we helemaal ingeburgerd. We maken veel gebruik van de tricycles, in Coron, zo’n 30.000 inwoners, rijden er 800. Een ritje naar het centrum kost 20 cent per persoon. We wandelen het dorp uit via een weg langs de kust. De armoede neemt weer toe, maar wat zijn de mensen hier toch vriendelijk en schijnen ze hun lot met een vrolijk fatalisme te aanvaarden. Overal zijn er heel veel kinderen. Als de scholen uitgaan tegen een uur of vijf zijn de straten vol met pubers in schooluniform. We zijn van plan om een middelbare school te bezoeken. Wie weet, lukt dat.
Er is ook veel vooruitgang; veel mensen hebben een mobiele telefoon, en de ‘Aquabest’ stations bieden voor een habbekrats schoon drinkwater aan onder het motto: ‘clear is not clean’. Aan het einde van dag rijden brommers en tricycles af en aan met jerrycans die vervolgens gevuld en gesealed worden.
De week vliegt voorbij en het volgende reisdoel is ook de meest spannende bestemming; Apo Island, een eilandje van zo’n drie km lang waar we al een half jaar geleden een plek in een klein resort gereserveerd hebben. Het resort ligt in een kleine beschutte baai. Er is beperkt zoet water en maar een paar uur electriciteit per dag. De rit naar het eiland schijnt nogal woest te zijn. Alles wordt nat vanwege de deining die in dit gebied voorkomt. Dit vind ik zo spannend, dat ik de nacht woelend doorbreng, ook dat hoort bij reizen.
Het vliegtuig van Philipines airlines heeft vertraging. We komen te laat aan in Dumaguete om nog een boot te kunnen krijgen en moeten een nachtje in een bamboehut aan het strand doorbrengen. De hut is schoon een we hebben een eigen wc. Prima dus. De volgende dag is er echter een stormwaarschuwing en mogen de kleinere boten het water niet op, we moeten waarschijnlijk ook vandaag hier blijven. Ik heb dus alle tijd om dit reisverhaal te maken. Nu maar hopen dat de wifi mee werkt.
Wordt vervolgd….
-
26 Januari 2016 - 13:48
Marianne Mulders:
Oh wat bijzonder.
En ik krijg zo'n zin om gewoon langs te komen.
Maar ja onze tijd komt ook weer.
Ben benieuwd wanneer jullie kunnen oversteken. Laat dam vooral ook even weten of je goed bent aangekomen!
Nieuwsgierig natuurlijk naar de foto's Gr kus -
26 Januari 2016 - 19:45
Ank:
Wat een beeldend verslag. Spannend voor Wim om in die wrakken te kijken. Komt er nog een lijk uit de kast? Of zijn die alleen spreekwoordelijk??
Maar het lijkt me heerlijk om bij helder water te snorkelen. Top.
Geniet nog van al dat moois en hopelijk worden jullie niet al te lang aan een lijntje gehouden.
Zien jullie iets van beelden? In NY is in minder dan een etmaal 50 tot 70 cm sneeuw gevallen.
De Amerikanen noemen hem Jonas en deze ontwricht het complete stadsbeeld.
Tot horens en ziens. Kus Ank
-
27 Januari 2016 - 19:33
Tim Mulders:
Gave trip hoor! Ziet er ook erg leuk uit.
Groetjes uit Doha! -
27 Januari 2016 - 19:51
ELMA:
Weer een erg mooi reisverslag!! Het klinkt allemaal super !! Al goed ingeburgerd met voedsel en vervoer! Fijn joh dat het allemaal zo goed bevalt! Klinkt ook als een heel mooie reis, het duiken van Wim klinkt ook spannend! Al met al een mooi avontuur! Hoop voor julie dat de storm is gaan liggen en dat de deining op het eiland mee valt !! Hoop vooral dat jullie verder gaan met het volop genieten !!! -
02 Februari 2016 - 13:23
Margreet Huirne:
geniet van jullie reisverslag! Maak er een mooie tijd van!
Fijn dat alles zo goed gaat.
veelp plezier nog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
