Yogya, Tembi en het strand
Blijf op de hoogte en volg lidy
26 December 2013 | Indonesië, Sewon
Yogja, Tembi en het strand
De plannen veranderen. Juliana, de begeleider van Clint, duikt in een keer op en heeft maar even tijd om met hem het veld in te gaan. Het is de laatste keer dat hij in staat is om vragen te stellen en te checken of hij op de juiste manier de data verzamelt. Het tripje naar Wonosari wordt uitgesteld.
Maandag is het bar en boos, het regent dat het giet. Wel heerlijk warm, een soort lauwe douche. Het straatbeeld bestaat grotendeels uit poncho’s. Het verkeer is waanzinnig druk. Een groot deel van de mensen komt met kerst naar Yogya om daar inkopen te doen en familie te bezoeken. We lazen ergens dat er geen hotelkamer meer te krijgen is. De Kalverstraat op zaterdag is er niets bij. We worden af en toe in onze handen geknepen, zijn we wel echt?! Ik moet naar de wc en maak gebruik van een openbaar toilet. Een hele belevenis, gelukkig een hurktoilet!
De volgende dag nemen we een taxi naar het strand. Een ritje van 45 minuten kost ongeveer €5,00. Het zwarte strand is enorm groot en erg druk. Woeste golven, je kunt hier echt niet zwemmen. De mensen huren squads of maken een ritje met paard en wagen over het strand. We zien geen enkele blanke en dus ook geen ontbloot bovenlijf. De jongeren spelen in de golven met de kleren aan. Iedereen wil met ons op de foto, mobieltjes schijnen hier spotgoedkoop te zijn en er wordt volop gefotografeerd.
Kleine stalletjes verkopen van alles, van verse kokosnoten tot seafood. We kopen een kokosnoot, maar als de vrouw er een gebruikt rietje instopt, ze heeft er maar vijf, en een gebruikte lepel, twijfelen we, wel of niet. Jammer, de kokosnoot belandt verderop in de struiken onderaan een steile rotswand. We ontdekken een verweerde stenen trap die omhoog leidt, we komen uit op een verlaten resort, het lijkt vergane glorie. Verderop klinkt getimmer, blijkbaar zijn ze het aan het renoveren. Het terras en het restaurant zijn wel in functie. We zijn de enige gasten en lunchen met een fantastische uitzicht over de zee en de dreigende lucht daarboven.
We lopen terug via een pad in het binnenland door kleine gehuchtjes, opnieuw door de stromende regen. De paraplu van Wim gaat kapot, tja, dan maar half nat worden, de rugzak moet droog blijven. Na een uur belandden we weer op de hoofdweg. We wachten en ja hoor daar komt een klein busje, een bemo, die op verzoek stopt. Weer terug in het hotel genieten we weer van alle luxe om ons heen.
Aan het einde van de middag zijn we uitgenodigd door de eigenaar van het hotel om samen met de andere gasten een kerstborrel in zijn huis te komen drinken. Hij is van oorsprong kunsthandelaar en heeft na de aardbeving van 2006 het dorp Tembi waar het hotel is, helpen opbouwen. Bovendien heeft hij voor werk gezorgd. Uit elk gezin is iemand werkzaam in het hotel of de kunstgalerij. Het klink allemaal erg sociaal maar over macht gesproken?! De mensen praten dan ook vriendelijk lachend over ‘onze koning’. We hebben gemengde gevoelens hierover. Het huis is zeer bijzonder, een jungle omrandt het zwembad binnenshuis. De muren vol met kunst en de bedienden staan als knipmessen in de rij.
Na het kerstonbijt maken we een wandeling door ons dorp Tembi. Iedereen is druk aan het werk in de rijstvelden. We kunnen het hele proces volgen; van het planten van jonge rijstplantjes tot het oogsten van de rijst. Indrukwekkend. We hebben van Clint een aantal Javaanse woorden geleerd. Op ons ‘mongol’ , een groet in het voorbij gaan, worden we toegelachen. Ik krijg een handje rijst mee.
We doen mee met met de kerstlunch. Clint komt terug uit Wonosari met veel verhalen, gelukkig grotendeels positief. We zullen hem pas weer oudejaarsdag zien. Hij heeft twee groepen mensen uit de naburige dorpen moeten regelen om de hoeveelheid data te kunnen verzamelen. Hij moet ze echter eerst een training geven van drie dagen. De stapsgewijze instructie heeft hij de afgelopen dagen tussendoor gemaakt. Spannend.
Na de lunch gaan we samen naar Yogya. We huren ook een scooter, zo zijn we vrij om te gaan en te staan waar we willen.
Wordt vervolgd..
De plannen veranderen. Juliana, de begeleider van Clint, duikt in een keer op en heeft maar even tijd om met hem het veld in te gaan. Het is de laatste keer dat hij in staat is om vragen te stellen en te checken of hij op de juiste manier de data verzamelt. Het tripje naar Wonosari wordt uitgesteld.
Maandag is het bar en boos, het regent dat het giet. Wel heerlijk warm, een soort lauwe douche. Het straatbeeld bestaat grotendeels uit poncho’s. Het verkeer is waanzinnig druk. Een groot deel van de mensen komt met kerst naar Yogya om daar inkopen te doen en familie te bezoeken. We lazen ergens dat er geen hotelkamer meer te krijgen is. De Kalverstraat op zaterdag is er niets bij. We worden af en toe in onze handen geknepen, zijn we wel echt?! Ik moet naar de wc en maak gebruik van een openbaar toilet. Een hele belevenis, gelukkig een hurktoilet!
De volgende dag nemen we een taxi naar het strand. Een ritje van 45 minuten kost ongeveer €5,00. Het zwarte strand is enorm groot en erg druk. Woeste golven, je kunt hier echt niet zwemmen. De mensen huren squads of maken een ritje met paard en wagen over het strand. We zien geen enkele blanke en dus ook geen ontbloot bovenlijf. De jongeren spelen in de golven met de kleren aan. Iedereen wil met ons op de foto, mobieltjes schijnen hier spotgoedkoop te zijn en er wordt volop gefotografeerd.
Kleine stalletjes verkopen van alles, van verse kokosnoten tot seafood. We kopen een kokosnoot, maar als de vrouw er een gebruikt rietje instopt, ze heeft er maar vijf, en een gebruikte lepel, twijfelen we, wel of niet. Jammer, de kokosnoot belandt verderop in de struiken onderaan een steile rotswand. We ontdekken een verweerde stenen trap die omhoog leidt, we komen uit op een verlaten resort, het lijkt vergane glorie. Verderop klinkt getimmer, blijkbaar zijn ze het aan het renoveren. Het terras en het restaurant zijn wel in functie. We zijn de enige gasten en lunchen met een fantastische uitzicht over de zee en de dreigende lucht daarboven.
We lopen terug via een pad in het binnenland door kleine gehuchtjes, opnieuw door de stromende regen. De paraplu van Wim gaat kapot, tja, dan maar half nat worden, de rugzak moet droog blijven. Na een uur belandden we weer op de hoofdweg. We wachten en ja hoor daar komt een klein busje, een bemo, die op verzoek stopt. Weer terug in het hotel genieten we weer van alle luxe om ons heen.
Aan het einde van de middag zijn we uitgenodigd door de eigenaar van het hotel om samen met de andere gasten een kerstborrel in zijn huis te komen drinken. Hij is van oorsprong kunsthandelaar en heeft na de aardbeving van 2006 het dorp Tembi waar het hotel is, helpen opbouwen. Bovendien heeft hij voor werk gezorgd. Uit elk gezin is iemand werkzaam in het hotel of de kunstgalerij. Het klink allemaal erg sociaal maar over macht gesproken?! De mensen praten dan ook vriendelijk lachend over ‘onze koning’. We hebben gemengde gevoelens hierover. Het huis is zeer bijzonder, een jungle omrandt het zwembad binnenshuis. De muren vol met kunst en de bedienden staan als knipmessen in de rij.
Na het kerstonbijt maken we een wandeling door ons dorp Tembi. Iedereen is druk aan het werk in de rijstvelden. We kunnen het hele proces volgen; van het planten van jonge rijstplantjes tot het oogsten van de rijst. Indrukwekkend. We hebben van Clint een aantal Javaanse woorden geleerd. Op ons ‘mongol’ , een groet in het voorbij gaan, worden we toegelachen. Ik krijg een handje rijst mee.
We doen mee met met de kerstlunch. Clint komt terug uit Wonosari met veel verhalen, gelukkig grotendeels positief. We zullen hem pas weer oudejaarsdag zien. Hij heeft twee groepen mensen uit de naburige dorpen moeten regelen om de hoeveelheid data te kunnen verzamelen. Hij moet ze echter eerst een training geven van drie dagen. De stapsgewijze instructie heeft hij de afgelopen dagen tussendoor gemaakt. Spannend.
Na de lunch gaan we samen naar Yogya. We huren ook een scooter, zo zijn we vrij om te gaan en te staan waar we willen.
Wordt vervolgd..
-
26 December 2013 - 12:14
Marianne:
Zo de foto's zien eruit alsof het winter is. Allemaal met jassen.
Je kunt je bijna niet voorstellen dat het heel warm is??
Nou veel plezier verder. -
26 December 2013 - 14:27
Ingrid:
Schitterende beelden! Groeten aan Clint. Heel veel plezier daar.
Een dikke knuffel van Jet. Moe van de Kerst ligt ze heerlijk bij de kachel :)
Liefs Ingrid -
26 December 2013 - 14:57
Carla:
Super mooie reisverslagen om te lezen. En de foto's zijn ook mooi, vooral die met de grijze man in het midden. Hahaha!!
Gr, de Dasjes.
-
27 December 2013 - 20:52
Trees:
Hee Lidy en Wim,
Leuk de foto's en de reisverslagen te lezen! Veel plezier verder en veel groetjes aan Clint! Blits op de scooter!
Liefs, Trees -
29 December 2013 - 14:36
Sini Westendorp:
Hi lidy en wim, wat ziet het er fantastisch uit! Heerlijke verhalen en beelden; ik geniet gewoon een beetje mee met jullie. Heeel veel plezier nog en groetjes aan clint. liefs sini
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
