week 4 Kauai
Blijf op de hoogte en volg lidy
09 Maart 2020 | Verenigde Staten, Hawaiian Island
Aloha,
Een eerste verkenning van de Waimea Canyon met de camper leidt ons via een slingerende weg twintig mijl omhoog. We slaan af bij de eerste outlook en betalen vijf dollar parkeergeld. Het parkeerticket blijft de hele dag geldig in Canyon State Parc. We lopen naar het uitzichtpunt en worden totaal overdonderd. We kijken diepe groene valleien in, die telkens van vorm lijken te veranderen, in de verte een enorme waterval. De wolkensluiers die door de harde wind de canyon in worden geblazen, zorgen voor een mystieke sfeer. Een mist van minuscule regendruppels wisselt af met flarden blauwe lucht. We zijn beland in “Jurrasic Parc”. De weg gaat verder en de ene outlook overtreft de andere met als hoogtepunt het uitzicht richting oceaan; de Kalalau vallei. Je kijkt hier vanaf duizend meter hoogte naar beneden en ziet tussen de mistflarden door de azuurblauwe oceaan.
Terug op zeeniveau bij Salt Pond warmen we ons weer op in de zon en buigen ons over de mogelijkheden om in dat prachtige gebied trails te gaan lopen. Over een paar dagen komen we weer terug in dit gebied.
Het is ons gelukt om drie nachten te boeken op camp Naue aan de noordkust; één van twee commerciële campgrounds op dit eiland. Deze is maar af en toe open voor individuele kampeerders; het is een YMCA camp; bedoeld voor grote groepen. Ik laaf me aan het schone sanitair, de warme douches, het gras onder mijn voeten en het strand op steenworp afstand. Dit laatste is bij Salt Pond ook het geval, maar douchen met bikini aan onder de stranddouche is toch net iets minder.
We willen een deel van de Kalalau trail lopen; deze loopt vanaf het noorden over de flanken van de bergen naar de vallei waar we eerder vanaf 1000 meter hoogte op neer keken. Eerst maar eens een parkeerpermit regelen. De weg loopt dood bij Ke’e beach, vanaf daar kun je de Napali coast alleen te voet bereiken. Pech; de eerste permits zijn pas vanaf eind maart beschikbaar. Er komen hier zoveel Canadezen en Amerikanen dat alles lang van te voren geboekt is. Het voordeel is wel dat er maar een beperkt aantal mensen toegang hebben. Gelukkig rijdt er ook een shuttle en wat een geluk, er is plaats!
Gewapend met veel water, wandelstokken en lunchpakket beginnen we aan deze ‘strenuous’ trail. Het begint meteen goed; we klauteren over rotsblokken steil omhoog door een tropische natte vegetatie die doorkruist wordt met kleine stroompjes. De eerste mijl is het moeilijkst, daarna gaat het wat makkelijker. Het weer is perfect, strakblauwe lucht. We krijgen fantastische panorama’s te zien van deze ondoordringbare kustlijn. Wij zijn overigens niet alleen. Veel jonge mensen lopen de hele trail van 11 mijl lang om te overnachten op de paradijselijke Kalalau Beach. Ze hebben tentjes en matjes op de rug en zweven ons voorbij. Sommigen lopen zelfs op blote voeten en dan voel ik me toch wel erg oud. In totaal stijgen we en dalen we in totaal vier mijl, waar we ook vier uur over doen. Zeer voldaan met prachtige beelden op ons netvlies komen we weer ‘thuis’ aan.
We lassen een rustdag in; lekker winkelen en mensen kijken in Hanalei. Dit dorpje is het toeristische centrum van de noordkust. Er is een Billabong shop, ooit een favoriet merk van Clint en Wim, en kopen leuke shirts. Na een uurtje zijn we wel uitgekeken en lopen via het strand naar Hanaue Beach. Nog steeds deels gesloten vanwege overstromingen. Vloedgolven zijn hier aan de orde van de dag. De meeste huizen staan op hoge palen, overal staan borden met een tsunami waarschuwing en later horen we dat Hanelei regelmatig van de wereld is afgesloten omdat de brug over de rivier volledig onder water staat. We hebben prachtig weer en maken ons geen zorgen.
Hanea beach ligt aan een prachtige baai. Hier begint de beroemde Napali coast. De volgende dag slepen we alle strandspullen mee om een dagje te relaxen. Onderweg komen we een zeehond tegen, die in het zonnetje ligt te slapen. Tegen het middaguur begint het te regenen en dat blijft zo.
Terug naar Salt Pond om de Waimea canyon te voet te gaan verkennen. Het weer is hier ook niet zo best. Op advies van een ranger laten we de swampwalk maar zitten. Het is daar erg modderig en steil; vragen om ongelukken. De trail is bovendien ook lang ; zo’n 8 mijl en moeilijk. We verwonderden ons al eerder over de mensen die volledig bedekt onder modder van de trail af kwamen. Jammer, het is het hoogste gelegen moerasgebied te wereld in een oude krater op duizend meter hoogte.. In plaats daarvan lopen we de Canyontrail en dwalen we door prachtige valleien met als hoogtepunt het uitzicht op de Waimea vallei en de waterval. Dit keer doen we over vijf mijl vier uur. Onze conditie gaat vooruit.
Tussendoor ontdekken we verschillende dorpjes, stranden en een bijzonder botanische tuin; de Mcbridegarden. De tijd vliegt voorbij en iedere avond komen we weer terug bij Salt Pond. Een zeer bijzondere plek met een grote diversiteit aan mensen. Het is een openbaar terrein en iedereen leeft in pais en vree met elkaar. Tijdens de weekenden wordt er flink gefeest en gegeten. Gezelligheid troef. Als klap op de vuurpijl komt een truck aangereden met een net geschoten wild zwijn. En ja hoor, die wordt geslacht op een van de picknicktafels, Wim krijgt de eer om een poot vast te houden, maar bedankt daar als snel voor. Ik zal jullie de foto’s besparen.
Morgen gaan we terug naar Kumu campground In Anahola. Woensdag vliegen we naar Maui om daar onze laatste week door te brengen.
Wordt vervolgd..
Een eerste verkenning van de Waimea Canyon met de camper leidt ons via een slingerende weg twintig mijl omhoog. We slaan af bij de eerste outlook en betalen vijf dollar parkeergeld. Het parkeerticket blijft de hele dag geldig in Canyon State Parc. We lopen naar het uitzichtpunt en worden totaal overdonderd. We kijken diepe groene valleien in, die telkens van vorm lijken te veranderen, in de verte een enorme waterval. De wolkensluiers die door de harde wind de canyon in worden geblazen, zorgen voor een mystieke sfeer. Een mist van minuscule regendruppels wisselt af met flarden blauwe lucht. We zijn beland in “Jurrasic Parc”. De weg gaat verder en de ene outlook overtreft de andere met als hoogtepunt het uitzicht richting oceaan; de Kalalau vallei. Je kijkt hier vanaf duizend meter hoogte naar beneden en ziet tussen de mistflarden door de azuurblauwe oceaan.
Terug op zeeniveau bij Salt Pond warmen we ons weer op in de zon en buigen ons over de mogelijkheden om in dat prachtige gebied trails te gaan lopen. Over een paar dagen komen we weer terug in dit gebied.
Het is ons gelukt om drie nachten te boeken op camp Naue aan de noordkust; één van twee commerciële campgrounds op dit eiland. Deze is maar af en toe open voor individuele kampeerders; het is een YMCA camp; bedoeld voor grote groepen. Ik laaf me aan het schone sanitair, de warme douches, het gras onder mijn voeten en het strand op steenworp afstand. Dit laatste is bij Salt Pond ook het geval, maar douchen met bikini aan onder de stranddouche is toch net iets minder.
We willen een deel van de Kalalau trail lopen; deze loopt vanaf het noorden over de flanken van de bergen naar de vallei waar we eerder vanaf 1000 meter hoogte op neer keken. Eerst maar eens een parkeerpermit regelen. De weg loopt dood bij Ke’e beach, vanaf daar kun je de Napali coast alleen te voet bereiken. Pech; de eerste permits zijn pas vanaf eind maart beschikbaar. Er komen hier zoveel Canadezen en Amerikanen dat alles lang van te voren geboekt is. Het voordeel is wel dat er maar een beperkt aantal mensen toegang hebben. Gelukkig rijdt er ook een shuttle en wat een geluk, er is plaats!
Gewapend met veel water, wandelstokken en lunchpakket beginnen we aan deze ‘strenuous’ trail. Het begint meteen goed; we klauteren over rotsblokken steil omhoog door een tropische natte vegetatie die doorkruist wordt met kleine stroompjes. De eerste mijl is het moeilijkst, daarna gaat het wat makkelijker. Het weer is perfect, strakblauwe lucht. We krijgen fantastische panorama’s te zien van deze ondoordringbare kustlijn. Wij zijn overigens niet alleen. Veel jonge mensen lopen de hele trail van 11 mijl lang om te overnachten op de paradijselijke Kalalau Beach. Ze hebben tentjes en matjes op de rug en zweven ons voorbij. Sommigen lopen zelfs op blote voeten en dan voel ik me toch wel erg oud. In totaal stijgen we en dalen we in totaal vier mijl, waar we ook vier uur over doen. Zeer voldaan met prachtige beelden op ons netvlies komen we weer ‘thuis’ aan.
We lassen een rustdag in; lekker winkelen en mensen kijken in Hanalei. Dit dorpje is het toeristische centrum van de noordkust. Er is een Billabong shop, ooit een favoriet merk van Clint en Wim, en kopen leuke shirts. Na een uurtje zijn we wel uitgekeken en lopen via het strand naar Hanaue Beach. Nog steeds deels gesloten vanwege overstromingen. Vloedgolven zijn hier aan de orde van de dag. De meeste huizen staan op hoge palen, overal staan borden met een tsunami waarschuwing en later horen we dat Hanelei regelmatig van de wereld is afgesloten omdat de brug over de rivier volledig onder water staat. We hebben prachtig weer en maken ons geen zorgen.
Hanea beach ligt aan een prachtige baai. Hier begint de beroemde Napali coast. De volgende dag slepen we alle strandspullen mee om een dagje te relaxen. Onderweg komen we een zeehond tegen, die in het zonnetje ligt te slapen. Tegen het middaguur begint het te regenen en dat blijft zo.
Terug naar Salt Pond om de Waimea canyon te voet te gaan verkennen. Het weer is hier ook niet zo best. Op advies van een ranger laten we de swampwalk maar zitten. Het is daar erg modderig en steil; vragen om ongelukken. De trail is bovendien ook lang ; zo’n 8 mijl en moeilijk. We verwonderden ons al eerder over de mensen die volledig bedekt onder modder van de trail af kwamen. Jammer, het is het hoogste gelegen moerasgebied te wereld in een oude krater op duizend meter hoogte.. In plaats daarvan lopen we de Canyontrail en dwalen we door prachtige valleien met als hoogtepunt het uitzicht op de Waimea vallei en de waterval. Dit keer doen we over vijf mijl vier uur. Onze conditie gaat vooruit.
Tussendoor ontdekken we verschillende dorpjes, stranden en een bijzonder botanische tuin; de Mcbridegarden. De tijd vliegt voorbij en iedere avond komen we weer terug bij Salt Pond. Een zeer bijzondere plek met een grote diversiteit aan mensen. Het is een openbaar terrein en iedereen leeft in pais en vree met elkaar. Tijdens de weekenden wordt er flink gefeest en gegeten. Gezelligheid troef. Als klap op de vuurpijl komt een truck aangereden met een net geschoten wild zwijn. En ja hoor, die wordt geslacht op een van de picknicktafels, Wim krijgt de eer om een poot vast te houden, maar bedankt daar als snel voor. Ik zal jullie de foto’s besparen.
Morgen gaan we terug naar Kumu campground In Anahola. Woensdag vliegen we naar Maui om daar onze laatste week door te brengen.
Wordt vervolgd..
-
09 Maart 2020 - 09:21
Jan H:
Mooi verslag Lidy ! Ik ben wel benieuwd naar de foto van Wim in gevecht met het wild(e) zwijn. Goede voortzetting . Lied en Jan -
09 Maart 2020 - 09:40
Marianne Mulders:
Wahhh wat een landschap en zo verscheiden!!
Ongelooflijk. Wat een bijzonder land en ik denk ook vooral dit eiland!?
Geniet nog vooral van het laatste eiland. -
09 Maart 2020 - 10:31
Ank:
Een prachtig en indrukwekkend beeld in woord en met foto’s.
Geniet nog een week en wij gaan nu naar Tim. -
09 Maart 2020 - 12:36
Lama & Tim:
Wow, amazing stuff! Beautiful landscapes! Seems like you two are enjoying yourselves. Groetjes, Lama & Tim -
09 Maart 2020 - 13:14
Jack En Ina:
Alaho, 8 mijl is toch niet veel, een beetje krasse knar doet dat op 1 been.
groetjes, jack en ina -
09 Maart 2020 - 21:22
Ellen:
Wat een schoonheid.Het is bijna onwerkelijk.Hier kun je een hele tijd op teren.
Prachtige verhalen en een sprookjeseiland.En dan nog een eiland.
Samen genieten geweldig!!
Liefs Ellen -
11 Maart 2020 - 17:06
Carla:
Weer super mooi om jullie ervaring te lezen Lidy!
-
13 Maart 2020 - 08:12
Ingrid:
Geweldig die verhalen en foto’s.
Onvergetelijk. Goed idee om om te ruilen. Wij naar Hawaï volgend jaar - jullie naar Zanzibar -
13 Maart 2020 - 11:47
Meike:
Wat fantastisch wat jullie allemaal doen en zien! Geniet van jullie laatste week, maar dat komt vast wel goed!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
