rijstterrassen in drie dimensies
Blijf op de hoogte en volg lidy
20 Februari 2016 | Filipijnen, Bohol
Rijstterrassen in drie dimensies
Tijdens mijn verjaardag ging alles mis. Tropische regenbuien stortten zich de hele dag over Salag uit. Als gevolg daarvan viel de stroom uit en vervolgens was er ook geen stromend water meer; de pomp werkte niet meer. De volgende dag bleek dat de beten die ik had opgelopen geen muggenbeten waren, maar waarschijnlijk beten van ongedierte in het matras. We zijn een dag eerder naar Iloilo gevlucht en hebben ons gelaafd aan de luxe van een sterrenhotel. Reizen is soms ook afzien.
Tijdens de autorit naar Banaue vraag ik me regelmatig af of deze reis naar één van de meest moeilijk bereikbare plekken van Noord Luzon, de moeite waard zal zijn. We hebben immers al zoveel gezien. De tocht voert ons dwars door Manila, we worden omringd door billboards met reclame. Sommige zijn net zo hoog als de alfatoren in Enschede. Vervolgens rijden we door laagland met hier en daar een slapende vulkaan die als een puist uit de vlakte rijst. De bergen zijn hoog, op de pas hebben we het voor het eerst koud. De laatste vier uur van rit is het een en al geslinger in de bergen, veel stoppen en afremmen in de vele stadjes en dorpen die we passeren. We komen groggy aan, het regent. In het donker gaan we een glibberige trap af, begeleid door een caretaker van ons nieuwe huis. Later tellen we ze, in totaal 95 treden.
De volgende ochtend zien we onze nieuwe omgeving voor eerst bij daglicht. Wat een uitzicht, vanaf ons terras liggen de rijstterrassen vlak onder onze voeten in het dal. We maken onze eerste tocht door de rijstvelden met een gids, een vrouw van 24 jaar, die goed Engels spreekt. Ze is hier opgegroeid. Zelf werkt ze ook nog regelmatig in het rijstveld. We bezoeken een traditioneel Ifugao dorp, Poitan, waar haar grootouders gewoond hebben. Ze vertelt ons veel over de gewoonten hier. De doden worden eerst een jaar begraven, vervolgens weer opgegraven en dan worden de botten schoongemaakt. Tijdens een feest wat minstens één varken kost, worden de botten in doeken gewikkeld en ergens in de natuur neergelegd. Ze wijst naar boven, opa en oma liggen hier ergens. Varkens zijn hier erg belangrijk, overal hoor je het geknor uit de eenpersoons stallen. Vaak lopen ze ook los, samen met de vele honden. Een bruiloft kost minstens vier varkens, de kosten zijn voor de jongen, het meisje regelt de rest.
Het leven in deze dorpen kun je niet eens basic noemen. Er is wel elektriciteit en het water stroomt overal vanuit de bergen. We zien af en toe kinderen in een soort goot poepen, de ontlasting wordt met zaagsel of stro bedekt, de kippen vermengen het en de natuur doet de rest. Oude mensen zitten bij elkaar, soms zijn zo krom gegroeid dat hun lichaam een hoek van bijna negentig graden maakt. Het werkend deel van de bevolking is bezig in de rijstvelden.
We lopen diverse trails, een erg bijzonder dorp is Batad, ook een traditioneel dorp maar wel commercieel ingesteld. Je kunt er zelfs overnachten en er zijn diverse restaurantjes. Het is drie kwartier lopen, steil naar beneden. Alles, van bouwmaterialen, tot voedsel, dranken enz. wordt op schouders van mannen vervoerd. Onvoorstelbaar. Het uitzicht laat een amfitheater van rijstvelden zien. De felgekleurde jonge planten die nog niet uitgeplant zijn, steken af tegen het donkere water van de nog lege velden. De ingeplante velden zijn lichtgroen. Van boven naar beneden lopen trappen die toegang tot de verschillende velden geven.
De meest indrukwekkende tocht, sprookjesachtig mooi, is de wandeling naar de hotsprings van Hapao. We lopen door een vallei omhoog. De weg leidt over de dijkjes tussen de rijstvelden door. Rijstvelden boven je, onder je, achter je en voor je. Wat een belevenis, zeker in het begin. De dijkjes, weliswaar voor deze trail van cement gemaakt, doen me toch af en toe duizelen. Het lager gelegen rijstveld ligt soms meerdere meters onder me. Na een dik uur komen we bij de hotsprings, een dampend borrelbad met daarnaast een koude bergrivier, een soort natuurlijke sauna. We genieten volop en lopen verfrist weer terug. Voor zover ik me kan herinneren.., één van de mooiste wandelingen die ik ooit gemaakt heb.
De lange reis is achteraf zeker de moeite waard! Morgen weer opnieuw terug naar Manila. Onze volgend plek is de Taalvulkaan, een nog werkende vulkaan midden in het Taalmeer ten zuiden van Manila. We zijn erg benieuwd naar ons nieuwe onderkomen, als het goed is hebben we uitzicht op het meer.
wordt vervolgd
Tijdens mijn verjaardag ging alles mis. Tropische regenbuien stortten zich de hele dag over Salag uit. Als gevolg daarvan viel de stroom uit en vervolgens was er ook geen stromend water meer; de pomp werkte niet meer. De volgende dag bleek dat de beten die ik had opgelopen geen muggenbeten waren, maar waarschijnlijk beten van ongedierte in het matras. We zijn een dag eerder naar Iloilo gevlucht en hebben ons gelaafd aan de luxe van een sterrenhotel. Reizen is soms ook afzien.
Tijdens de autorit naar Banaue vraag ik me regelmatig af of deze reis naar één van de meest moeilijk bereikbare plekken van Noord Luzon, de moeite waard zal zijn. We hebben immers al zoveel gezien. De tocht voert ons dwars door Manila, we worden omringd door billboards met reclame. Sommige zijn net zo hoog als de alfatoren in Enschede. Vervolgens rijden we door laagland met hier en daar een slapende vulkaan die als een puist uit de vlakte rijst. De bergen zijn hoog, op de pas hebben we het voor het eerst koud. De laatste vier uur van rit is het een en al geslinger in de bergen, veel stoppen en afremmen in de vele stadjes en dorpen die we passeren. We komen groggy aan, het regent. In het donker gaan we een glibberige trap af, begeleid door een caretaker van ons nieuwe huis. Later tellen we ze, in totaal 95 treden.
De volgende ochtend zien we onze nieuwe omgeving voor eerst bij daglicht. Wat een uitzicht, vanaf ons terras liggen de rijstterrassen vlak onder onze voeten in het dal. We maken onze eerste tocht door de rijstvelden met een gids, een vrouw van 24 jaar, die goed Engels spreekt. Ze is hier opgegroeid. Zelf werkt ze ook nog regelmatig in het rijstveld. We bezoeken een traditioneel Ifugao dorp, Poitan, waar haar grootouders gewoond hebben. Ze vertelt ons veel over de gewoonten hier. De doden worden eerst een jaar begraven, vervolgens weer opgegraven en dan worden de botten schoongemaakt. Tijdens een feest wat minstens één varken kost, worden de botten in doeken gewikkeld en ergens in de natuur neergelegd. Ze wijst naar boven, opa en oma liggen hier ergens. Varkens zijn hier erg belangrijk, overal hoor je het geknor uit de eenpersoons stallen. Vaak lopen ze ook los, samen met de vele honden. Een bruiloft kost minstens vier varkens, de kosten zijn voor de jongen, het meisje regelt de rest.
Het leven in deze dorpen kun je niet eens basic noemen. Er is wel elektriciteit en het water stroomt overal vanuit de bergen. We zien af en toe kinderen in een soort goot poepen, de ontlasting wordt met zaagsel of stro bedekt, de kippen vermengen het en de natuur doet de rest. Oude mensen zitten bij elkaar, soms zijn zo krom gegroeid dat hun lichaam een hoek van bijna negentig graden maakt. Het werkend deel van de bevolking is bezig in de rijstvelden.
We lopen diverse trails, een erg bijzonder dorp is Batad, ook een traditioneel dorp maar wel commercieel ingesteld. Je kunt er zelfs overnachten en er zijn diverse restaurantjes. Het is drie kwartier lopen, steil naar beneden. Alles, van bouwmaterialen, tot voedsel, dranken enz. wordt op schouders van mannen vervoerd. Onvoorstelbaar. Het uitzicht laat een amfitheater van rijstvelden zien. De felgekleurde jonge planten die nog niet uitgeplant zijn, steken af tegen het donkere water van de nog lege velden. De ingeplante velden zijn lichtgroen. Van boven naar beneden lopen trappen die toegang tot de verschillende velden geven.
De meest indrukwekkende tocht, sprookjesachtig mooi, is de wandeling naar de hotsprings van Hapao. We lopen door een vallei omhoog. De weg leidt over de dijkjes tussen de rijstvelden door. Rijstvelden boven je, onder je, achter je en voor je. Wat een belevenis, zeker in het begin. De dijkjes, weliswaar voor deze trail van cement gemaakt, doen me toch af en toe duizelen. Het lager gelegen rijstveld ligt soms meerdere meters onder me. Na een dik uur komen we bij de hotsprings, een dampend borrelbad met daarnaast een koude bergrivier, een soort natuurlijke sauna. We genieten volop en lopen verfrist weer terug. Voor zover ik me kan herinneren.., één van de mooiste wandelingen die ik ooit gemaakt heb.
De lange reis is achteraf zeker de moeite waard! Morgen weer opnieuw terug naar Manila. Onze volgend plek is de Taalvulkaan, een nog werkende vulkaan midden in het Taalmeer ten zuiden van Manila. We zijn erg benieuwd naar ons nieuwe onderkomen, als het goed is hebben we uitzicht op het meer.
wordt vervolgd
-
20 Februari 2016 - 09:37
Marianne:
Wat een verhaal. Hoop niets overgehouden van die beten.
Wij zitten nu aan het ontbijt op de Hurtigruten en varen langs besneeuwde bergen.
Goede reis weer verder. -
20 Februari 2016 - 14:34
Marianne:
Prachtige foto's met geometrische structuren! -
20 Februari 2016 - 22:47
Geert Jan En Sietske:
hoi Willem en Lidy,
Vanavond al jullie verhalen in één keer gelezen omdat we sinds gisteren internet hebben. Wat een mooie belevenissen en wat veel. Wij beleven ook heel veel op onze km2,
maar onvergelijkbaar. Weer zoveel ervaringen: geweldig. op die vieze beten na pfft.en die verdwaling met zulke hartverwarmende hulp , Ik zal jullie spoedig schrijven. Voor nu heel veel liefs en nog meer tijd van je leven.
Liefs Geert Jan en Sietske
-
21 Februari 2016 - 15:54
Ank:
Eerdere reactie is verdwenen, tweede poging. Die rijst bollen zijn loodzwaar weet ik nog wel.
De dijkjes doen me denken aan de chinesche muur alleen was die veel breder, maar zeker zo uitgestrekt.
Nog. Een mooie tijd kus Ank -
22 Februari 2016 - 13:36
Sini:
wat onvoorstelbaar mooi........zucht......geniet xx -
23 Februari 2016 - 23:08
Ellen En Bernard:
Wat een boeiende verhalen.Jammer Lidy dat je verjaardag in het water viel.
De lijnen van de rijstvelden zijn ook heel bijzonder.
Ik denk dat jullie straks heel veel te vertellen hèbben.
Komt er ook nog een boek?
Het blijft hier maar regenen,dus geniet maar veel van het mooie weer.
Liefs van Ellen en Bernard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
