cultuurshock
Blijf op de hoogte en volg lidy
21 Januari 2016 | Filipijnen, Puerto Princesa City
Cultuurshock
We willen meer van Puerto princesa zien. Een oude visserswijk, die voor een deel in de zee ligt, bestaat uit hutjes op palen. De ‘straten’ zijn gammele planken, daaronder is het zeewater, waarin veel afval drijft. Ongelooflijk hoe mensen hier kunnen leven. We dachten al heel wat gezien te hebben, maar hele gezinnen leven hier op een paar vierkante meter. De vechthanen hebben meer ruimte; op een open plek zitten ze in een draadkooi, een eigen kooi voor elke haan. Verderop laat een man trots zijn haan zien. Hij draagt hem op zijn arm en ik mag hem even aaien. Het is een kampioen, hij is 3800 pesos waard, zo’n 76 euro, een ongelooflijk bedrag voor deze mensen.
Het barst in deze wijk van de kinderen, die ons vrolijk toe lachen en allemaal op de foto willen. Ook de volwassen lachen ons toe, niemand is hier echt opdringerig, als je laat blijken dat je hun waar niet wil kopen, is dat prima en vragen ze niet nog een keer.
Als we half uur later in de supermarkt van de Robinson mall staan, realiseren we ons dat het verschil tussen arm en rijk, op een afstand van een paar kilometer , nog vele malen groter is dan we ons ooit hebben kunnen voorstellen.
Vlakbij ons huis, zit aan het strand een karaoke tent, veel Aziaten zijn er dol op. Het is weekend en het valse gezang drijft regelmatig met de zeebries onze kant op. Het insmeren is inmiddels een routine geworden. Eerst de zonnebrandcrème, een uurtje laten intrekken en dan het anti-muggenspul.
We maken nader kennis met Cynthia, de eigenaresse van het huis. Ze heeft overal op de wereld gewoond, haar man zit in de oliebusiness. Hij werkt op freelance basis en heeft geen pensioen, dit huis en nog eentje in El Nido zijn hun investeringen voor de toekomst.
We hebben een dagexcursie geregeld, naar de underground River, dé toeristische bestemming van Palawan. Het betreft een onderaardse rivier van acht km lang, die op de World Heritage list van Unesco staat. De rivier maakt onderdeel uit van een enorm gangen en grottenstelsel. We worden opgehaald door een busje met airco. Ons gezelschap bestaat uit vier Russen, twee Koreanen en wij zelf. Het is 1,5 uur rijden naar Sabang. Een prachtige rit met waanzinnige uitzichten.
We hadden van tevoren niet kunnen bedenken, hoe toeristisch deze bezienswaardigheid is. Soms vliegen mensen speciaal naar Palawan om dit wonder te kunnen aanschouwen en dat merken we. Busjes vol mensen worden aangevoerd. Vervolgens is er een systeem dat mensen naar de lagoon brengt waar de ingang van de rivier ligt. Er passen acht mensen in een vissersboot. Iedereen wordt geregistreerd. Bij de lagoon moet je weer opnieuw wachten op deroei boten die door de rivier gepeddeld worden. Hier passen maximaal 20 mensen in. Gemiddeld worden er op deze manier per dag 800 toeristen ‘verwerkt’, in het hoogseizoen loopt dit op tot 1300 personen per dag. De tocht door de ondergrondse rivier duurt 45 minuten. Wellicht geven deze getallen een idee van de massaliteit.
Ik was een beetje sceptisch, tja een grot, na Postonja moet het wel heel bijzonder zijn en dat is het ook! Er zijn veel bijzondere vormen van kalksteenformaties, kathedralen met plafonds van 65 meter hoog. Tegen de plafonds en muren kleven honderden kolonies vleermuizen. De helm is meer voor de bescherming tegen hun poep dan voor een ander gevaar.
Het is spookachtig, de roeiers hebben een lamp op hun hoofd om de verschillende formaties te belichten. Verder is het aartsdonker, een soort spookhuisrit in een buitenaardse wereld. Helaas is onze flits na een val kapot gegaan en kunnen we geen foto’s laten zien.
De laatste dag in Puerto princesa luieren we aan ‘ons’ strand. Het water is hier erg ondiep, we maken een wandeling langs de boten, een soort aqua-joggen.
Vroeg op; het vliegtuig vertrekt om 07.20 uur naar Manila. We hangen zes uur rond op het vliegveld en vliegen vervolgens met een propellor vliegtuig door naar Busuanga. Het vliegveldje stelt echt weinig voor. De koffers worden met de hand door een aantal mannen doorgegeven aan de passagiers. Het landschap is heel anders, wat droger, lijkt het. De rit naar Coron town verloopt snel.
Ons verblijf in Kokonussgarden is prima, wel even wennen aan een kleinere leefruimte. Een Duitser is de eigenaar en heeft zijn artistieke aanleg volledig bot gevierd op de inrichting. Alle muren zijn beschilderd met Gauguin-achtige taferelen. In het donker lopen we het dorp in, het ziet er veel armoediger uit dan Puerto princesa. We zijn benieuwd hoe het er morgen bij daglicht uit zal zien.
Wordt vervolgd
We willen meer van Puerto princesa zien. Een oude visserswijk, die voor een deel in de zee ligt, bestaat uit hutjes op palen. De ‘straten’ zijn gammele planken, daaronder is het zeewater, waarin veel afval drijft. Ongelooflijk hoe mensen hier kunnen leven. We dachten al heel wat gezien te hebben, maar hele gezinnen leven hier op een paar vierkante meter. De vechthanen hebben meer ruimte; op een open plek zitten ze in een draadkooi, een eigen kooi voor elke haan. Verderop laat een man trots zijn haan zien. Hij draagt hem op zijn arm en ik mag hem even aaien. Het is een kampioen, hij is 3800 pesos waard, zo’n 76 euro, een ongelooflijk bedrag voor deze mensen.
Het barst in deze wijk van de kinderen, die ons vrolijk toe lachen en allemaal op de foto willen. Ook de volwassen lachen ons toe, niemand is hier echt opdringerig, als je laat blijken dat je hun waar niet wil kopen, is dat prima en vragen ze niet nog een keer.
Als we half uur later in de supermarkt van de Robinson mall staan, realiseren we ons dat het verschil tussen arm en rijk, op een afstand van een paar kilometer , nog vele malen groter is dan we ons ooit hebben kunnen voorstellen.
Vlakbij ons huis, zit aan het strand een karaoke tent, veel Aziaten zijn er dol op. Het is weekend en het valse gezang drijft regelmatig met de zeebries onze kant op. Het insmeren is inmiddels een routine geworden. Eerst de zonnebrandcrème, een uurtje laten intrekken en dan het anti-muggenspul.
We maken nader kennis met Cynthia, de eigenaresse van het huis. Ze heeft overal op de wereld gewoond, haar man zit in de oliebusiness. Hij werkt op freelance basis en heeft geen pensioen, dit huis en nog eentje in El Nido zijn hun investeringen voor de toekomst.
We hebben een dagexcursie geregeld, naar de underground River, dé toeristische bestemming van Palawan. Het betreft een onderaardse rivier van acht km lang, die op de World Heritage list van Unesco staat. De rivier maakt onderdeel uit van een enorm gangen en grottenstelsel. We worden opgehaald door een busje met airco. Ons gezelschap bestaat uit vier Russen, twee Koreanen en wij zelf. Het is 1,5 uur rijden naar Sabang. Een prachtige rit met waanzinnige uitzichten.
We hadden van tevoren niet kunnen bedenken, hoe toeristisch deze bezienswaardigheid is. Soms vliegen mensen speciaal naar Palawan om dit wonder te kunnen aanschouwen en dat merken we. Busjes vol mensen worden aangevoerd. Vervolgens is er een systeem dat mensen naar de lagoon brengt waar de ingang van de rivier ligt. Er passen acht mensen in een vissersboot. Iedereen wordt geregistreerd. Bij de lagoon moet je weer opnieuw wachten op deroei boten die door de rivier gepeddeld worden. Hier passen maximaal 20 mensen in. Gemiddeld worden er op deze manier per dag 800 toeristen ‘verwerkt’, in het hoogseizoen loopt dit op tot 1300 personen per dag. De tocht door de ondergrondse rivier duurt 45 minuten. Wellicht geven deze getallen een idee van de massaliteit.
Ik was een beetje sceptisch, tja een grot, na Postonja moet het wel heel bijzonder zijn en dat is het ook! Er zijn veel bijzondere vormen van kalksteenformaties, kathedralen met plafonds van 65 meter hoog. Tegen de plafonds en muren kleven honderden kolonies vleermuizen. De helm is meer voor de bescherming tegen hun poep dan voor een ander gevaar.
Het is spookachtig, de roeiers hebben een lamp op hun hoofd om de verschillende formaties te belichten. Verder is het aartsdonker, een soort spookhuisrit in een buitenaardse wereld. Helaas is onze flits na een val kapot gegaan en kunnen we geen foto’s laten zien.
De laatste dag in Puerto princesa luieren we aan ‘ons’ strand. Het water is hier erg ondiep, we maken een wandeling langs de boten, een soort aqua-joggen.
Vroeg op; het vliegtuig vertrekt om 07.20 uur naar Manila. We hangen zes uur rond op het vliegveld en vliegen vervolgens met een propellor vliegtuig door naar Busuanga. Het vliegveldje stelt echt weinig voor. De koffers worden met de hand door een aantal mannen doorgegeven aan de passagiers. Het landschap is heel anders, wat droger, lijkt het. De rit naar Coron town verloopt snel.
Ons verblijf in Kokonussgarden is prima, wel even wennen aan een kleinere leefruimte. Een Duitser is de eigenaar en heeft zijn artistieke aanleg volledig bot gevierd op de inrichting. Alle muren zijn beschilderd met Gauguin-achtige taferelen. In het donker lopen we het dorp in, het ziet er veel armoediger uit dan Puerto princesa. We zijn benieuwd hoe het er morgen bij daglicht uit zal zien.
Wordt vervolgd
-
21 Januari 2016 - 10:13
Marianne Mulders:
Aan je verhalen te lezen lijkt het qua armoede op India.
Mooie beelden van zo'n ander leven. Wat zijn wij verwend en piepen nog soms.
Maar ook daar zijn de mensen vrolijk. Gelukkig.
Hier is er dichte mist. Geen kleuren grijs. Geniet vooral van al dat moois. De beelden zijn straks voeding voor jullie als je terug bent. Groetjes -
21 Januari 2016 - 11:55
Ingrid Te Marvelde:
Kan me voorstellen dat dit een cultuurshock is. De fraaie foto's geven een goed beeld van de contrasten. Wat een belevenis. Ben jaloers :)
Veel plezier!!
Liefs uit een koud en zwaarbewolkt Hengelo,
Ingrid -
21 Januari 2016 - 11:56
Nicoline:
Hoi Lidy en Wim,
Wat leuk om zo mee te kunnen lezen! En... wat heerlijk om 'los' te zijn van alles. Ben benieuwd naar het volgende verhaal!
Liefs,
Nicoline -
24 Januari 2016 - 01:18
Ellen En Bernard:
Hoi Lidy en Wim
Wat een belevenis.Dit vergeet je nooit weer.
Leuk zo'n verslag je bent er maar druk mee.
Hier is de vorst weg,maar nu is het mistig.
En dan jullie met al die zon. wat heerlijk.
Geniet er van
Liefs Ellen en Bernard -
13 Februari 2016 - 10:50
Karin:
Die tas van de appie....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
